Standaryzowany fundusz sekurytyzacyjny nie może dokonywać kolejnych emisji certyfikatów związanych z danym subfunduszem. Zatem nabycie puli wierzytelności do danego subfunduszu zamyka tę pule w tym subfunduszu i zaczyna się sekurytyzacją tej puli.
Następna ewentualnie pula wierzytelności wiąże się z nową emisją certyfikatów, ale już do nowego subfunduszu.
Zgodnie z przepisem art. 185 ust. 4 ustawy o funduszach inwestycyjnych standaryzowany fundusz sekurytyzacyjny ma obowiązek lokować co najmniej 75 % wartości aktywów danego subfunduszu wyłącznie w jedną pulę wierzytelności.
Natomiast w świetle przepisu ust. 5 wyżej wymienionego artykułu, jeżeli statut standaryzowanego funduszu sekurytyzacyjnego tak stanowi, fundusz może lokować co najmniej 75 % wartości aktywów danego subfunduszu w kilka pul wierzytelności lub w prawa do świadczeń otrzymywanych z tytułu kilku pul wierzytelności, pod warunkiem że:
1) inicjatorami sekurytyzacji są banki krajowe lub instytucje kredytowe;
2) wierzytelności wchodzące w skład wszystkich pul są jednolite rodzajowo;
3) umowy, o których mowa w art. 183 ust. 5 ustawy o funduszach inwestycyjnych , w odniesieniu do każdej z pul wierzytelności zostaną zawarte w terminie 3 miesięcy od dnia zarejestrowania funduszu.
Standaryzowany fundusz sekurytyzacyjny ma obowiązek w terminie 3 miesięcy od dnia zarejestrowania funduszu zawrzeć umowę lub umowy zobowiązujące do nabycia puli wierzytelności lub umowę o subpartycypację.
Zobacz również: Czym są fundusze inwestycyjne sekurytyzacyjne
Likwidacja subfunduszu
Zgodnie z przepisem art. 186 ustawy o funduszach inwestycyjnych standaryzowany fundusz sekurytyzacyjny ma obowiązek dokonać likwidacji subfunduszu w przypadku, gdy:
1) wszystkie wierzytelności wchodzące w skład nabytych przez niego pul wierzytelności zostały zaspokojone;
2) fundusz otrzymał wszystkie świadczenia należne mu z tytułu określonych pul wierzytelności.
Standaryzowany fundusz sekurytyzacyjny może dokonać likwidacji subfunduszu w przypadku, gdy:
1) większość wierzytelności została zaspokojona, a przewidywane koszty uzyskania zaspokojenia roszczeń wynikających z pozostałych wierzytelności przewyższałyby wartość należnych funduszowi świadczeń;
2) fundusz otrzymał większość należnych mu świadczeń, a koszty funkcjonowania subfunduszu do przewidywanego momentu uzyskania pozostałych należnych funduszowi świadczeń przewyższałyby wartość tych świadczeń;
3) co do wierzytelności, które nie zostały zaspokojone, istnieje orzeczenie wydane przez właściwy organ stwierdzające brak możliwości zaspokojenia się z wierzytelności, które nie zostały zaspokojone – pod warunkiem że likwidacja subfunduszu nie naruszy praw uczestników standaryzowanego funduszu sekurytyzacyjnego określonych w statucie funduszu.
Zobacz również serwis: Konsument i umowy