Pojęcie wypadku w drodze z pracy lub do pracy
Pojęcie wypadku w drodze do pracy lub z pracy definiuje art. 57 b ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zgodnie z którym za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana.
Ponadto za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się też przypadki, gdy droga ta została przerwana, jeżeli przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wówczas, gdy droga, nie będąc drogą najkrótszą, była dla ubezpieczonego, ze względów komunikacyjnych, najdogodniejsza.
Polecamy: Dotacje unijne – jak pozyskać środki dla firmy
Zobacz: Forum prawne
Co uznaje się za drogę do pracy lub z pracy
Za drogę do pracy lub z pracy uważa się oprócz drogi z domu do pracy lub z pracy do domu również drogę do miejsca lub z miejsca:
- innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego;
- zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych;
- zwykłego spożywania posiłków;
- odbywania nauki lub studiów.
Zobacz również: Czy studenci są objęci powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym
Jakie świadczenia przysługują pracownikowi, który doznał wypadku w drodze do pracy lub z pracy
Za czas niezdolności do pracy powstałej wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego pracodawca zobowiązany jest wypłacać pracownikowi wynagrodzenie za czas choroby w wysokości 100 proc. wynagrodzenia.
Gdy niezdolność do pracy będzie trwała dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi począwszy od 34 dnia będzie przysługiwał zasiłek chorobowy. Miesięczny zasiłek chorobowy wynosił będzie 100 % podstawy wymiaru zasiłku, która stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Zobacz również serwis: Ubezpieczenia społeczne
Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez 182 dni.
Jeżeli po wyczerpaniu zasiłku chorobowego pracownik nadal będzie niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja będą rokowały odzyskanie zdolności do pracy, pracownikowi przysługiwało będzie świadczenie rehabilitacyjne. Świadczenie to wypłacane będzie przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.
Świadczenie rehabilitacyjne wynosiło będzie 90 % podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych trzech miesięcy, 75 % tej podstawy za pozostały okres, a jeżeli niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży 100 % tej podstawy. Świadczenie rehabilitacyjne przyznawane jest po dokonaniu oceny niezdolności do pracy w formie orzeczenia przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Pracownik, który uległ wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy może w przypadku, gdy spełni określone warunki otrzymać również rentę z tytułu niezdolności do pracy. Przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy następuje po dokonaniu oceny niezdolności do pracy w formie orzeczenia przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.