Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Obecnie często zdarza się, że pracownicy porzucają swoją pracę, gdyż dostają lepszą ofertę od innego pracodawcy, bądź też wyjeżdżają do pracy za granicę, co nie daje im możliwości rozwiązania umowy w normalnym trybie – za wypowiedzeniem. Takie sytuacje mają miejsce szczególnie wówczas, gdy pracodawcy nie chcą godzić się na rozwiązanie umowy za porozumieniem stron, ze skutkiem natychmiastowym.
Wynagrodzenie za pracę jest podstawowym świadczeniem, jakie przysługuje nam za wykonaną pracę. Pozwala ono na zaspokajanie potrzeb życiowych, zarówno swoich, jak i swoich bliskich. Z reguły za niskie, ale zawsze potrzebne, daje nam swobodę w spełnianiu życiowych planów. W niniejszym poradniku omówimy zatem podstawowe zasady jego wypłacania, do jakich musi stosować się pracodawca, dotyczące nie tylko wynagrodzenia zasadniczego, ale także dodatkowego, jak wynagrodzenie za podróż służbową, czy za pracę w godzinach nadliczbowych.