Na skutek kolejnego pomysłu europejskich urzędników nad głowami przedsiębiorców z Polski i innych państw Europy Środkowo–Wschodniej zawisło groźne niebezpieczeństwo! Ma ono postać nowelizacji dyrektywy o pracownikach delegowanych, która zakłada, że pracownik konkretnej firmy zarejestrowanej na terenie Unii Europejskiej, wysłany do pracy w innym kraju Wspólnoty, będzie miał prawo do takich samych zarobków jak pracownik lokalny, a nie tylko tak jak dotychczas, do obowiązującej w tymże kraju płacy minimalnej.
Jak wynika z przepisów Ordynacji podatkowej, płatnik lub inkasent, który terminowo wpłaca podatki (w tym zaliczki podatkowe), ma prawo do zryczałtowanego wynagrodzenia z tego tytułu. Wysokość tego wynagrodzenia została ustalona na 0,3% kwoty podatków pobranych przez płatników (0,1% w przypadku inkasentów) na rzecz budżetu państwa. Wielu płatników z tego rozwiązania jednak nie korzysta.
Pracownikowi, któremu pracodawca niezgodnie z przepisami wypowiedział umowę o pracę, a także ten, który został zwolniony z pracy dyscyplinarnie, a który ją podjął ponownie w wyniku przywrócenia do pracy, powinien otrzymać wynagrodzenie za czas, kiedy nie pracował nigdzie indziej.
Strony samodzielnie kształtują w umowie o pracę wysokość wynagrodzenia za pracę, w zakresie przyznanej im autonomii, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy i zasadą swobody umów wynikającą z Kodeksu cywilnego. Swoboda ta nie jest jednak absolutna. Aby nie narazić się na spór z ZUS w zakresie zasadności ustalenia pracownikowi pensji w danej wysokości, pracodawca powinien określić wynagrodzenie w godziwej wysokości, tj. właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, biorąc pod uwagę obowiązujące stawki czy pracowników wykonujących tę samą lub podobną pracę.
Strony samodzielnie kształtują w umowie o pracę wysokość wynagrodzenia za pracę, w zakresie przyznanej im autonomii, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy i zasadą swobody umów wynikającą z Kodeksu cywilnego. Swoboda ta nie jest jednak absolutna. Aby nie narazić się na spór z ZUS w zakresie zasadności ustalenia pracownikowi pensji w danej wysokości, pracodawca powinien określić wynagrodzenie w godziwej wysokości, tj. właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, biorąc pod uwagę obowiązujące stawki czy pracowników wykonujących tę samą lub podobną pracę.