Prowadzę w Polsce firmę wykonującą roboty ogólnobudowlane i wykończeniowe. Zatrudniam 50 pracowników. Z uwagi na to, że w ostatnim roku moja firma wykonywała niewielką liczbę umów w Polsce, zacząłem poszukiwać możliwości realizacji kontraktów na terenie innych krajów Unii Europejskiej. Znalazłem kontrahentów z Niemiec, Francji, Belgii i Holandii, dla których chciałbym wykonywać prace. Ze wstępnych uzgodnień z kontrahentami wynika, że pracownicy mojej firmy mogliby wykonywać prace na terenie tych państw przez okres od 3 do 5 lat. Czy w tym okresie będą oni mogli nadal podlegać ubezpieczeniom w Polsce (w ZUS)?
Nasza pracownica, urodzona 15 kwietnia 1952 r., chce przejść na emeryturę wraz z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego (60 lat). Słyszeliśmy, że osoby urodzone między 1949 r. a 1968 r. mogą wybrać sposób, w jaki ich emerytura zostanie ustalona. Czy nowy sposób obliczenia emerytury byłby korzystniejszy dla naszej pracownicy? Co należy zrobić, by emerytura dla takiej pracownicy została ustalona na nowych zasadach?
Według informacji zawartych na stronie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej do osób, które wykonują specyficzną pracę, tj. pracują na terytoriach różnych państw: członkowie personelu transportu lądowego, wodnego lub powietrznego – kierowcy ciężarówek i autokarów, pracownicy żeglugi śródlądowej, kolejarze, lotnicy, zatrudnieni w międzynarodowych przedsiębiorstwach, stosuje się zasady ustalania ustawodawstwa właściwego, które stosuje się do osób pracujących w dwóch lub więcej państwach członkowskich.