Biura rachunkowe, których działalność sprowadza się wyłącznie do prowadzenia podatkowych ksiąg klientów, nie muszą wykonywać obowiązków wynikających z ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, m.in. posiadać pisemnych wewnętrznych procedur określających zasady wykonywania obowiązków wynikających z przepisów tej ustawy. Natomiast te biura, które dla części klientów prowadzą księgi rachunkowe, a dla innych – pkpir, obowiązki nałożone ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy wykonują tylko w zakresie umów z klientami, dla których prowadzą księgi rachunkowe. Tak wynika z definicji usługowego prowadzenia ksiąg zawartej w ustawie o rachunkowości.
Doprecyzowanie pojęcia kluczowego biegłego rewidenta, wprowadzenie definicji międzynarodowych standardów badania oraz krajowych standardów badania, a także wprowadzenie zasady uznawania firm audytorskich zatwierdzonych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej – to tylko niektóre zmiany, przewidziane w założeniach zmian w ustawie o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz niektórych innych ustaw, która ma wejść w życie w 2016 r.
Dobry księgowy, czyli osoba przygotowana do wykonywania zawodu księgowego, ma niezbędną wiedzę merytoryczną, posiada praktyczne umiejętności i doświadczenie w zawodzie, ale także przestrzega zasad etyki zawodowej. A zatem te trzy człony składają się na pełnokrwistą postać księgowego – mówi Franciszek Wala, prezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, w wywiadzie dla portalu Infor.pl
Jako Stowarzyszenie Księgowych w Polsce przyjmujemy z zadowoleniem fakt, że nie potwierdziły się obawy i zagrożenia, o których dyskutowało środowisko. Na razie możemy powiedzieć, że nie ma ujemnych skutków deregulacji usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych – mówi Franciszek Wala, prezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, w wywiadzie udzielonym dla portalu Infor.pl
Nowelizacja ustawy o rachunkowości, która obowiązuje od 23 września 2015 r., zdefiniowała zasadę istotności. Wskazuje się w niej, że informacje wykazywane w sprawozdaniu finansowym (lub skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym) są istotne, jeśli ich pominięcie lub zniekształcenie wprowadza w błąd użytkownika takiego sprawozdania, czyli może wpłynąć na decyzje podejmowane przez niego na podstawie danych zawartych w takim sprawozdaniu.
Obowiązek przeprowadzania inwentaryzacji wynika z art. 26–27 ustawy o rachunkowości. Inwentaryzacja, tj. okresowe ustalanie lub sprawdzanie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów, jest elementem rachunkowości jednostki, za którą odpowiedzialność ponosi kierownik jednostki. Odpowiedzialność za spis z natury ponosi osoba, której ta czynność została powierzona, ale tylko w tym zakresie.
Obowiązek przeprowadzania inwentaryzacji wynika z art. 26–27 ustawy o rachunkowości. Inwentaryzacja, tj. okresowe ustalanie lub sprawdzanie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów, jest elementem rachunkowości jednostki, za którą odpowiedzialność ponosi kierownik jednostki. Odpowiedzialność za spis z natury ponosi osoba, której ta czynność została powierzona, ale tylko w tym zakresie.
