Opierając się na konstrukcji wad powodujących nieważność uchwały organu gminy można wskazać takie rodzaje naruszeń przepisów, jakie da się zaliczyć do istotnych, a więc skutkujących nieważnością wydanego aktu. Do naruszeń tych będzie należało np. naruszenie przepisów określających kompetencję do podejmowania aktu normatywnego, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego przez wadliwą ich wykładnię, a także przepisów podjęcia aktu normatywnego, jeżeli na skutek tego naruszenia podjęto akt o innej treści niż gdyby naruszenie nie nastąpiło.
Czasem, w którym wzrasta w gminach zainteresowanie tematyką podatków i opłat lokalnych, jest zazwyczaj przełom trzeciego i czwartego kwartału roku. Wówczas muszą one zdecydować, czy kierując się wzrostem stawek maksymalnych podatków i opłat lokalnych, podejmą nowe uchwały podatkowe na kolejny rok, a także, czy zdecydują się na wprowadzenie na swoim terenie fakultatywnych opłat albo nowych zwolnień przedmiotowych.
Nie jest sytuacją odosobnioną, gdy organ prowadzący placówkę oświatową wykorzystuje, w ramach tejże działalności, swoje własne, prywatne składniki majątkowe. Najczęściej chodzi o prywatną nieruchomość, niejednokrotnie nabytą wiele lat przed podjęciem działalności oświatowej. Z wykorzystaniem takiej nieruchomości następnie prowadzona jest placówka.
Pytanie: Co zrobić w następującej sytuacji. Wójt gminy nie udzielił kierownikom podległych jednostek budżetowych (szkół, ośrodka pomocy społecznej) i samorządowych zakładów budżetowych (zakładu gospodarki komunalnej, zakładu gospodarki mieszkaniowej) pełnomocnictw do sprawowania zarządu mieniem gminy, w które wyposażono te jednostki organizacyjne. Kierownicy jednostek działali mimo to, zawierając umowy związane z bieżącym prowadzeniem działalności statutowej swoich jednostek - w tym dotyczące zbywania, nabywania, wynajmowania i wydzierżawiania składników mienia komunalnego.
Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 7 marca 2022 r. podjętej w składzie 7 sędziów uznał, że postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności doręczone stronie, która miała ustanowionego pełnomocnika, z naruszeniem art. 145 § 2 Ordynacja podatkowej (tj. bez doręczenia pełnomocnikowi), należy uznać za niewiążące w rozumieniu art. 212 w zw. z art. 239 Ordynacji podatkowej - także wtedy, gdy strona lub jej pełnomocnik wnieśli od niego zażalenie. Przyczyną podjęcia uchwały była naganna praktyka organów podatkowych, które nie stosowały się do gwarancji procesowych dotyczących sposobu doręczeń.