Jeżeli dłużnik w drodze czynności prawnej (np. umowy sprzedaży, darowizny) sprzedaje/przekazuje swój majątek osobie trzeciej, przez co uniemożliwia swojemu wierzycielowi wyegzekwowanie należności, wierzyciel może wystąpić do Sądu z powództwem, dzięki któremu po uzyskaniu stosownego wyroku sądowego, możliwym będzie prowadzenie przez wierzyciela egzekucji z majątku, który został darowany przez dłużnika na rzecz osoby trzeciej.
Kilka dni temu zjawił się u mnie Komornik Sądowy, przeszukał dokładnie całe moje mieszkanie - dom, a ponieważ nic szczególnie cennego nie znalazł, dokonał zajęcia licznych ruchomości znajdujących się w mieszkaniu m. in. biżuterii, telewizora, pralki, lodówki, kuchenki mikrofalowej, łóżek, pościeli, a nawet węgla przeznaczonego do ogrzania zimą domu. Czy postępowanie Komornika było prawidłowe?
Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu przeprowadzenia eksperymentu poznawczego, medycznego, technicznego lub ekonomicznego, jeżeli spodziewana korzyść ma istotne znaczenie poznawcze, medyczne lub gospodarcze, a oczekiwanie jej osiągnięcia, celowość oraz sposób przeprowadzenia eksperymentu są zasadne w świetle aktualnego stanu wiedzy.
Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego. Nie popełnia przestępstwa także ten, kto, ratując dobro chronione prawem w warunkach określonych w § 1, poświęca dobro, które nie przedstawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego.
Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. W razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Okoliczności osobiste, wyłączające lub łagodzące albo zaostrzające odpowiedzialność karną, uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą. Jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła.