Podstawą egzekucji sądowej jest tytuł wykonawczy, to jest tytuł egzekucyjny, któremu sąd nadał klauzulę wykonalności. Zgodnie z Art. 777 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (dalej: KPC) tytułami egzekucyjnym obok prawomocnych orzeczeń sądu, wyroków sądu polubownego oraz ugód zawartych przed tymi sądami są także akty notarialne, w których dłużnik poddał się egzekucji i które spełniają inne warunki w tym artykule określone. Nadana tytułowi egzekucyjnemu przez sąd klauzula wykonalności stwierdza, że tytuł uprawnia do egzekucji, a ponadto w razie potrzeby oznacza zakres egzekucji.
W interpretacji z dnia 2 lutego 2015 r., znak: IPPB1/4511-3-1/15-2/AM (niepublikowana) uznano zwolnienie opodatkowania odszkodowania z podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja ta, wydana w wyniku skargi podatnika, w sposób jednak wyraźny nie dotyczył odsetek, jakie ten uzyskał od tego odszkodowania – gdyż o to nie pytał. Sprawa odsetek była bowiem przedmiotem odrębnej interpretacji (IPPB4/415-131/14-4/JK z dnia 14 maja 2014 r.), której eliminacje z obrotu prawnego potwierdził ostatecznie wydany niedawno wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2571/15. Uchylenie to nastąpiło z ciekawych przyczyn proceduralnych (opisanych w wyroku Sądu I instancji: z dnia III SA/Wa 2741/14 z dnia 1 kwietnia 2015 r.), które jednak nie są przedmiotem niniejszego artykułu. Ten ma bowiem odpowiedzieć na pytanie: co z odsetkami od odszkodowania na gruncie PIT?
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną, w której uznał za prawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym pomimo faktu, że obecnie występuje sytuacja, w której pożyczkodawca i pożyczkobiorca mają tego samego wspólnika, który posiada nie mniej niż po 25% udziałów w obu tych podmiotach, to okoliczność ta nie stanowi podstawy do zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 bądź art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT. Dla zastosowania omawianych przepisów wymagane jest bowiem, by w dniu zawarcia umowy pożyczki występowały stosowne powiązania pomiędzy pożyczkobiorcą a pożyczkodawcą, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.
Pracownik ma zajęcie niealimentacyjne wraz z kosztami ubocznymi na kwotę 8157,25 zł. Wynagrodzenie brutto wynosi 2304,00 zł. Jest zastosowana ulga w kwocie 46,33 zł i koszty uzyskania przychodów 111,25 zł. Na konto tego zajęcia jest przekazywana kwota 212,19 zł. Otrzymaliśmy drugie zajęcie na kwotę 4004,88 zł, również niealimentacyjne. Jak postąpić w takiej sytuacji?