Sprawy karne

Poruszanie się z prędkością 140 km/h po autostradzie w Polsce i to zgodnie z prawem, będzie możliwe już od dnia 31 grudnia 2010 r., kiedy wejdzie w życie nowelizacja ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r. Nr 225, poz. 1466, dalej „nowelizacja”).

Państwa członkowskie UE poparły projekt przepisów prawnych zapewniających oskarżonym prawo do informacji w postępowaniu karnym, po zaledwie 4 miesiącach od przedłożenia przez Komisję wniosku ustawodawczego .

Wobec pijanego rowerzysty sąd nie będzie miał obowiązku orzekania zakazu prowadzenia samochodu-wynika z ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny.

Osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.

Karalność groźby zależy od osoba, której grożono rzeczywiście odczuła niebezpieczeństwo. Bez znaczenie przy tym dla popełnienia przestępstwa pozostaje okoliczności, czy Antoni K. miał zamiar groźbę spełnić.

Wyrąb drzewa z lasu jest nielegalny i podlega karze. Nielegalny wyrąb karany jest tak samo jak kradzież dlatego też można być za to pozbawionym wolności. Kodeks karny w art. 290 penalizuje zachowanie polegające na wyrębie drzewa w lesie i przywłaszczaniu go sobie. Tak więc samo wycinanie drzewa nie jest jeszcze karane istotne jest, żeby osoba przywłaszczała je sobie.

Świadkiem incognito jest świadek w znaczeniu procesowym, którego tożsamość dla celów procesowych została zachowana w tajemnicy.

Obowiązująca ustawa o przeciwdziałaniu narkomani samodzielnie w art. 64 rozstrzyga kwestie kradzieży środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej. Wskazany przepis stanowi lex specialis w stosunku do art. 278 § 1 i 3 kodeksu karnego, art. 279, art. 294 § 1 kodeksu karnego. oraz art. 119 kodeksu wykroczeń. Dla odpowiedzialności karnej za kradzież narkotyków obojętna jest ich wartość.

Zgodnie z zasadą ogólną, którą wyraża art. 304 kodeksu postępowania karnego, prawny obowiązek zawiadomienia organów ścigania o fakcie popełnienia przestępstwa mają jedynie osoby kierujące instytucjami państwowymi i samorządowymi, które w związku ze swoją działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu. Dla pozostałych osób obowiązek zawiadomienia o przestępstwie ma wymiar jedynie obowiązku społecznego. Od przedstawionej powyżej zasady ogólnej wyjątek wprowadza art. 60 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani.

Ustawa o przeciwdziałaniu narkomani z dnia 29 lipca 2005 r., w art. 59 zabrania pod groźba kary udzielania innej osobie narkotyków w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. W poprzednio obowiązującej ustawie wskazane powyżej działanie penalizowane było w art. 46 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ustawa o przeciwdziałaniu narkomani z dnia 29 lipca 2005 r., zabrania pod groźbą kary zachowania określanego jako wytwarzanie, przetwarzanie oraz przerabianie środków odurzających lub substancji psychotropowych. Penalizowane jest także przetwarzanie słomy makowej.

Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r., penalizuje zachowanie polegające na udzielaniu innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwianiu albo umożliwianiu ich użycia albo nakłanianiu do użycia wskazanych powyżej substancji. Artykuł 58 jest odpowiednikiem art. 45 poprzednio obowiązującej ustawy z 1997 r.

Przestępstwo udziału w obrocie narkotykami to przestępstwo określone w art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Wskazany przepis jest odpowiednikiem art. 43 poprzednio obowiązującej ustawy z 1997 r. Omawiane przestępstwo występuje w trzech typach: typie podstawowym, typie uprzywilejowanym oraz typie kwalifikowanym.

Niezależnie od oceny zasadności tego uregulowania na dzień dzisiejszy karalnym jest posiadanie wszystkich narkotyków nawet w najmniejszej ilości na swój użytek. Każde więc co do zasady ujecie osoby, która posiadać będzie zakazaną substancją skutkować będzie wszczęciem postępowania karnego, które w takich przypadkach z reguły kończy się wyrokiem skazującym.

Niezależnie od oceny zasadności tego uregulowania na dzień dzisiejszy karalnym jest posiadanie wszystkich narkotyków nawet w najmniejszej ilości na swój użytek. Każde więc co do zasady ujecie osoby, która posiadać będzie zakazaną substancją skutkować będzie wszczęciem postępowania karnego, które w takich przypadkach z reguły kończy się wyrokiem skazującym. Omawiane przestępstwo jest przestępstwem powszechnym, które występuje zarówno w typie uprzywilejowanym jak i kwalifikowanym.

Przepisy procedury karnej ustanawiają szereg ograniczeń dotyczących możliwości wniesienia kasacji. Związane są one z udziałem strony w postępowaniu sądowym, rodzajem wydanego wyroku sądowego, a także wymogami formalnymi, które muszą być spełnione, aby kasacja była skutecznie wniesiona.

Kasacja jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, który przysługuje stronom od prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji do Sądu Najwyższego. Mogą ją wnieść podmioty wskazane w art. 521 Kodeksu postępowania karnego od każdego prawomocnego orzeczenia sądowego.

Kasacja nadzwyczajna to kasacja wnoszona na podstawie przepisu art. 521 Kodeksu postępowania karnego. Kasację nadzwyczajną może wnieść Rzecznik Praw Obywatelskich, Prokurator Generalny oraz Naczelny Prokurator Wojskowy. Kasację nadzwyczajną uprawnione podmioty mogą wnieść zarówno z własnej inicjatywy, jak i na wniosek stron.

Wznowienie postępowania karnego jest drugim (obok kasacji) nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie. Co do zasady wznowienie postępowania następuje na wniosek strony, ale ustawa przewiduje możliwość podjęcia postępowania również z urzędu.

W postępowaniu karnym regułą jest to, że wyroki w sprawach karnych zapadają po przeprowadzeniu rozprawy. Zasada ta dotyczy zarówno procedowania sądu w pierwszej jak i w drugiej instancji. Wyjątkiem od wskazanej zasady jest sytuacja wydawania przez sąd wyroków na posiedzeniu.

Kasacja jako nadzwyczajny środek zaskarżenia nie może być traktowana jako środek uruchamiający „trzecią instancję” sądową. Kasacja to środek o charakterze wyjątkowym. Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 Kodeksu postępowania karnego lub innego rażącego naruszenia prawa, jeśli mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia.

Rozpoznanie wniosku o wznowienie postępowania następuje co do zasady w sądzie wyższej instancji nad tym, który orzekał jako ostatni w sprawie. Należy wskazać, iż aby wniosek taki był przyjęty musi on spełniać określone wymogi formalne. Rozpatrzenie wniosku następuje co do zasady na posiedzeniu niejawnym.

Wyrok sądu wydawany w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej jest kluczowym rozstrzygnięciem zapadającym w postępowaniu karnym. Należy wskazać, iż przepisy procedury karnej przewidują kilka sytuacji procesowych, w których zapada wyrok. Różny może być przedmiot wyrokowania. W związku z powyższym należy przedstawić klasyfikację rodzajów wyroków zapadający w postępowaniu karnym.

Przepisy procedury karnej zawierają zamknięty katalog podstaw wznowienia postępowania karnego. Z podstawami wznowienia wiąże się tzw. kierunek wznowienia postępowania.

Obok naruszania praw autorskich czy propagowania zakazanych treści, jednym z bardzo powszechnych przestępstw internetowych jest oszustwo na aukcjach internetowych. Jak działają oszuści aukcyjni? Jaka kara grozi za takie oszustwo?

Czyn stypizowany w art. 200 kodeksu karnego w sposób szczególny chroni nieletnich poniżej 15 roku życia przed obcowaniem płciowym lub poddaniu się innej czynności seksualnej.

Coraz częstsze stają się przestępstwa zniesławienia za pomocą internetu. Osoby, które padły ofiarą szykanowania w sieci powinny wiedzieć, że mogą wystąpić na drogę sądową. Należy jednak podkreślić, że przestępstwo zniesławienia przedawnia się z upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy.

Ustawodawca w ramach ochrony własności prywatnej obok wykroczenia niszczenia lub przywłaszczania cudzego mienia oraz szalbierstwa wyodrębnił oddzielny typ wykroczenia polegający na samowolnym używaniu cudzej rzeczy ruchomej.

W ramach prawnokarnej ochrony własności prywatnej ustawodawca penalizuje zachowanie polegające na umyślnym niszczeniu cudzej rzeczy, uszkadzaniu jej lub czynieniu jej niezdatną do użytku.

Dyrektywy wspólnotowe wymusiły na polskim ustawodawcy zmianę w przepisach dotyczących ochrony środowiska. Projekt nowelizacji Kodeksu karnego zakłada, że nowe regulacje będą skuteczniejsze od tych, które obowiązują obecnie. Przewidywane są surowsze sankcje za działania szkodliwe dla środowiska.

Korupcja w sporcie jest poważnym problemem. Przekupstwo i sprzedajność, mające wpływ na wyniki zawodów sportowych, są zagrożone karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy nawet do 8 lat. Takie uregulowania zostały wprowadzone w ustawie o sporcie.

Wielbiciele przygód jednego z najsłynniejszych archeologów naszych czasów Indiany Jonesa, którzy chcieliby pójść w jego ślady i zająć się poszukiwaniem skarbów, powinni wiedzieć, że zanim podejmą jakiekolwiek prace muszą spełnić szereg formalności. Zgodnie z obowiązującymi przepisami za nielegalne poszukiwanie skarbów grozi odpowiedzialność karna.

W ramach ochrony prawnokarnej przyrody ustawodawca zdecydował się objąć ochroną las oraz drzewa w nim rosnące. W związku z powyższym zabroniony jest czyn polegający na wyrębie, kradzieży lub przywłaszczeniu drzewa.

Kradzież lub przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej jest zawsze czynem zabronionym pod groźbą kary. Przestępstwo kradzieży cudzej rzeczy ruchomej penalizowane jest w art. 278 § 1 kodeksu karnego i zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności, natomiast przestępstwo przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat trzech.

W ramach konstrukcji przepisów chroniących prywatne mienie ustawodawca zdecydował, iż wykroczeniem będzie bezprawny zabór mienia z ogrodu w postaci nieznacznej ilości owoców, warzyw lub kwiatów. Za wskazane wykroczenie sprawcy może grozić kara grzywny do 250 zł lub kara nagany.

Wyłudzanie świadczeń to wykroczenie (zwane również szalbierstwem), które w praktyce występuje dość często. Ustawodawca pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny penalizuje w art. 121 Kodeksu wykroczeń szereg zachowań polegających na uzyskaniu nienależnego świadczenia.

Wbrew powszechnie powtarzanemu przysłowiu „iż znalezione, jest niekradzione”, które sugeruje niekaralność braku zwrotu znalezionej rzeczy istnieje prawny obowiązek zwrotu znalezionej rzeczy. Uczciwemu znalazcy należy się „znaleźne” w wysokości do 1/10 wartości przedmiotu.

Oskarżony w stosunku do którego ustawa nie przewiduje obowiązku posiadania obrońcy, (tzw. obrony obligatoryjnej) a którego nie stać na wyznaczenie adwokata z wyboru może wystąpić do sądu o wyznaczenie adwokata z urzędu jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Uwaga ta dotyczy również strony, której nie stać na ustanowienie w sprawie pełnomocnika. Należy podkreślić, iż niezależnie od sposobu jego umocowania obrońca lub pełnomocnika zawsze mają obowiązek dołożenia należytej staranności w prowadzeniu danej sprawy.

W procesie karnym w ramach prawa do obrony mieści się prawo oskarżonego do ustanowienia swojego obrońcy w sprawie. Zasadą jest, iż jest to uprawnienie, z którego oskarżony może dobrowolnie skorzystać (zależnie od swojej woli), nie zaś obowiązek oskarżonego. Wyjątkiem od tej reguły jest występowanie w procedurze karnej sytuacji, w których z mocy samej ustawy oskarżony musi posiadać obrońcę. Takie sytuacje nazywa się sytuacjami obligatoryjnej obrony.

W zależności od etapu postępowania karnego istnieją różne uregulowania dotyczące konieczności sporządzenia przez sąd uzasadnienia wyroku i doręczenia go stronie. Najważniejszą regułą, którą należy znać jest to, iż co do zasady wyrok sądu zapadły w pierwszej instancji będzie uzasadniony i doręczony stronie tylko wówczas, gdy strona złoży o to wniosek w terminie 7 dni od ogłoszenia wyroku. Ostrożność procesowa nakazywałaby stronie zawsze składanie takiego wniosku, co pozwoli uniknięcia przykrych sytuacji procesowych.

Karalność paserstwa ustanawia przepis art. 122 Kodeksu wykroczeń. Ustawodawca wyróżnia w nim dwie formy paserstwa: umyślne oraz nieumyślne, za które przewiduje zróżnicowane rodzaje kar. Należy podkreślić, że karalna jest nie tylko forma sprawcza tych czynów, czyli samo paserstwo, ale również usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo.

Przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej zostało opisane w art. 217 kodeksu karnego. Zgodnie z powołanym artykułem kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Nowelizacja ustawy antynikotynowej ogranicza możliwość palenia papierosów w większości miejsc publicznych. Zakazem palenia objęte są: szkoły, placówki zdrowotne oraz środki transportu publicznego.

Za zaostrzeniem kodeksu karnego głosowało 389 posłów, przeciw był jeden, nikt nie wstrzymał się od głosu. Zmiany są przede wszystkim następstwem śmiertelnego ataku młodocianych przestępców na interweniującego po cywilnemu policjanta w Warszawie, w lutym 2010 roku. Nie wzięto jednak pod uwagę krytycznych uwag ekspertów o tym projekcie.

Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia obszernie reguluje zagadnienia procesowe związane z uczestnictwem poszczególnych podmiotów w toku postępowania. W ramach wskazanych przepisów ustawodawca uregulował również zagadnienie wpływu śmierci uczestników procesowych na przebieg postępowania.

W postępowaniu w sprawach o wykroczenia, podobnie jak i w innych procedurach zachodzi konieczność dokumentowania podejmowanych czynności procesowych. Ma to niezwykle istotne znaczenie nie tylko z punktu widzenia treści przyszłego merytorycznego rozstrzygnięcia, ale również z uwagi na możliwość kontroli prawidłowości i kierunku postępowania w oparciu o wskazane dokumenty.

Z uwagi na fakt, iż zapisy protokołów rozpraw oraz posiedzeń zawierają treści niezwykle istotne z punktu widzenia przyszłego orzeczenia sądowego bardzo ważne jest aby zachowana była pełna korelacja między opisem zdarzeń oraz wypowiedzi, które miały miejsce na rozprawie, a ich odzwierciedleniem w protokole.

W postępowaniu wykroczeniowym zarówno pokrzywdzony występujący jako oskarżyciel posiłkowy, jak i pokrzywdzony występujący samodzielnie w procesie mają prawo do ustanowienia jednego pełnomocnika w procesie. Pełnomocnik ten może pochodzić z wyboru strony (na podstawie oddzielnej umowy cywilnoprawnej) lub być wyznaczony przez sąd z urzędu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 37 p. 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, notatkę urzędową sporządza się w odniesieniu do czynności co do których nie sporządza się protokołu, a także inne zdarzenia, które mają znaczenie dla postępowania. Notatka urzędowa może być odczytywana na rozprawie, a na okoliczność jej sporządzenia (oraz zawartej w niej treści) może być przesłuchiwana osoba, która sporządziła daną notatkę służbową.

Świadek jest podstawowym źródłem dowodowym w procesie karnym. Może być nim każdy. Ponieważ nie obowiązuje żadna granica wieku świadkiem może być zarówno małoletni, osoba ubezwłasnowolniona całkowicie lub częściowo jak i osoba z zaburzeniami psychicznymi (w tych przypadkach przesłuchanie odbędzie się z udziałem biegłego).

140 km/h po autostradzie bez mandatu? - zmiany w Prawie drogowym

Prawo do informacji w postępowaniu karnym

Nietrzeźwy rowerzysta niekoniecznie straci prawo jazdy

Osoba najbliższa w rozumieniu prawa karnego

Wymuszanie zwrotu długów, czyli kiedy groźba jest karalna?

Dlaczego nie warto kraść choinki?

Instytucja świadka incognito w procesie karnym

Co grozi za kradzież narkotyków?

Obowiązek zawiadomienia o przestępstwach narkotykowych

Udzielenie narkotyków w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej

Kara za wytwarzanie i przetwarzanie środków odurzających lub substancji psychotropowych

Co grozi za udzielanie, ułatwianie, nakłanianie do użycia narkotyków?

Co grozi za udział w obrocie narkotykami?

Przestępstwo posiadania narkotyków

Jaka kara grozi za posiadanie narkotyków?

Kiedy nie możemy wnieść kasacji?

Procedura wniesienia kasacji

Czym charakteryzuje się kasacja nadzwyczajna?

Wznowienie postępowania – ogólna charakterystyka

Kiedy sąd wydaje wyrok na posiedzeniu?

Kiedy można wnieść kasację?

Kto rozpoznaje wniosek o wznowienie postępowania?

Rodzaje wyroków

Jakie są podstawy wznowienia postępowania karnego?

Co grozi za oszustwo na aukcji internetowej?

Przestępstwo obcowania płciowego z osobą poniżej 15-roku życia

Kiedy przedawnia się zniesławienie w Internecie?

Co grozi za samowolne używanie cudzej rzeczy?

Jaka sankcja grozi za uszkodzenie cudzej rzeczy

Jakie kary za zanieczyszczanie środowiska?

Jakie kary za korupcję w sporcie?

Jakie kary grożą poszukiwaczom skarbów?

Jaka kara za wyrąb oraz kradzież drewna z lasu

Jaka sankcja za kradzież i przywłaszczenie rzeczy

Co grozi za zabór rzeczy z ogrodu

Jakie sankcje grożą za szalbierstwo

Co grozi za brak zwrotu znalezionej rzeczy

Kiedy należy mi się obrońca z urzędu?

Jak ustanowić obrońcę w sprawie?

Kiedy oskarżony otrzyma wyrok z uzasadnieniem?

Jaka kara za paserstwo

Naruszenie nietykalności cielesnej

Zakaz palenia wchodzi w życie

Wyższe kary za zabójstwo i napaść na funkcjonariusza

Wpływ śmierci uczestników procesu na jego przebieg

Protokół jako czynność urzędowa

Na czym polega sprostowanie treści protokołu rozprawy?

Ustanowienie pełnomocnika w postępowaniu wykroczeniowym

Notatka urzędowa i jej znaczenie procesowe

Świadek – prawa i obowiązki w procesie karnym