Stopień niepełnosprawności a zachowek. Przepisy i orzeczenia sądów

REKLAMA
REKLAMA
- Czym jest zachowek i komu przysługuje?
- Ile wynosi zachowek i kiedy ten udział może być wyższy?
- Zachowek a stopień niepełnosprawności [Przykładowe orzeczenia sądów]
- Podsumowanie
Czym jest zachowek i komu przysługuje?
Zachowek jest instytucją prawa spadkowego, która ma na celu ochronę osób najbliższych spadkodawcy. Najczęściej z zachowkiem będziemy mieli do czynienia w sytuacji pominięcia w testamencie np. dziecka czy małżonka. Trzeba pamiętać, iż krąg osób uprawnionych do zachowku jest bardzo wąski. O zachowek po śmierci spadkodawcy mogą wystąpić tylko:
REKLAMA
• małżonkowie;
• zstępni (dzieci, wnuki itd.);
• rodzice.
Chodzi tu tylko o tych spośród powyższych krewnych, którzy byliby powołani do spadku z ustawy. Oznacza to, iż rodzice spadkodawcy nie wystąpią o zachowek, jeżeli zmarły pozostawił małżonka i dzieci.
Pan Wojciech nie ma dzieci. W testamencie cały spadek przekazał swojemu bratu. W chwili śmierci pana Wojciecha oprócz brata żyje jeszcze żona spadkodawcy i rodzice. Zgodnie z Kodeksem cywilnym w braku zstępnych spadkodawcy powołani są do spadku z ustawy jego małżonek i rodzice. W tym przypadku o zachowek będzie mogła zatem wystąpić żona pana Wojciecha oraz jego rodzice.
Ile wynosi zachowek i kiedy ten udział może być wyższy?
Co do zasady zachowek to połowa wartości udziału spadkowego, który przypadałby bliskiemu, gdyby doszło do dziedziczenia ustawowego. Jeżeli jednak zstępny (np. dziecko) spadkodawcy jest małoletni, to zachowek wyniesie 2/3 takiego udziału.
To ważny ułamek, przez który mnoży się substrat zachowku, a wynik mnożenia stanowi należny zachowek. Substrat zachowku to najprościej rzecz ujmując czysty spadek bez długów z doliczonymi określonymi darowiznami i zapisami windykacyjnymi.
Wyższy zachowek przysługuje też, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy.
Podstawą do żądania wyższego zachowku jest ar. 991 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek).
W praktyce takie sformułowanie rodzi wątpliwości, ponieważ nie zostało zdefiniowane w przepisach Kodeksu cywilnego.
Sąd Najwyższy w wyroku z 30 października 2003 r. (sygn. IV CK 158/02) podkreślił, iż uprzywilejowanie to dotyczy jedynie uprawnionych całkowicie niezdolnych do pracy trwale.
Ponadto, w orzecznictwie podkreśla się, iż niezdolność do pracy, wpływającą na wielkość zachowku, ustala samodzielnie sąd w procesie o zachowek, biorąc pod uwagę m.in. wiek czy niepełnosprawność uprawnionego.
W doktrynie często wyrażany jest pogląd, iż dla ustalenia niezdolności do pracy miarodajna jest chwila otwarcia spadku, czyli chwila śmierci spadkodawcy.
Zachowek a stopień niepełnosprawności [Przykładowe orzeczenia sądów]
REKLAMA
„Oceny, czy w chwili otwarcia spadku uprawniony był trwale niezdolny do pracy musi dokonać sąd orzekający w sprawie o zachowek. Kryteria, jakimi powinien się kierować, muszą przede wszystkim pochodzić z przepisów z zakresu zabezpieczenia społecznego. Nie muszą to być jednak kryteria jedyne. Sąd winien więc rozważyć stopień niepełnosprawności organizmu i możliwości przywrócenia jego pełnej sprawności, ewentualność podjęcia innej pracy czy wiek uprawnionego” – tak przykładowo uzasadniał Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z 17 listopada 2019 r. (V ACa 229/19).
„Przepisy Kodeksu cywilnego regulujące instytucję zachowku nie definiują pojęcia „trwałej niezdolności do pracy”. Wobec potrzeby ustalenia znaczenia tego pojęcia w orzecznictwie wyrażono jednak stanowisko, że z uwagi na brak możliwości ustalenia tego pojęcia wyłącznie w oparciu o wykładnię językową, odnieść się należy do wykładni funkcjonalnej przepisu. Zasadą jest uprawnienie do zachowku w wysokości połowy udziały spadkowego. Ustawodawca wyróżnił jedynie dwie kategorie uprawnionych: osoby małoletnie i trwale niezdolne do pracy. Przyczyną nadania uprzywilejowanego statusu wskazanym grupom osób są niewątpliwie względy humanitarne i konieczność zapewnienia szczególnej ochrony tym, którzy ze względu na wiek lub stan zdrowia pozbawieni są możliwości osiągania dochodów. Ocena, czy osoba uprawniona do zachowku była w dniu otwarcia spadku trwale niezdolna do pracy w rozumieniu art. 991 § 1 k.c. powinna być dokonana z uwzględnieniem wszystkich okoliczności decydujących o możliwości osiągnięcia przez tę osobę dochodów z pracy zarobkowej. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, nawet znacznym, nie jest równoznaczne z orzeczeniem niezdolności do pracy, nie może też dowodzić trwałej niezdolności do pracy.” – podkreślił Sąd Okręgowy w Łodzi w wyroku z 29 listopada 2022 r. (sygn. III Ca 1863/21).
REKLAMA
„Zgodnie bowiem z regulacją zawartą w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (…) do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Z powyższego wynika, iż samo ustalenie umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie jest jednoznaczne z trwałą niezdolnością do pracy, natomiast powód w żaden sposób nie wykazał tej okoliczności w toku niniejszej sprawy” – uznał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 20 marca 2017 r., (sygn. I ACa 2389/15).
„Powódka nie dysponuje orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy. Przedstawiła natomiast orzeczenia o ustaleniu znacznego stopnia niepełnosprawności. Orzeczenie stwierdzające znaczny stopień niepełnosprawności nie jest równoznaczne z orzeczeniem lekarza orzecznika organu rentowego o całkowej niezdolności do pracy. Jednak w dacie otwarcia spadku powódka miała 64 lata, co w połączeniu ze złym stanem zdrowia, będącym podstawą orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, uprawnia do stwierdzenia, że była trwale niezdolna do pracy” – tak stwierdził Sąd Okręgowy w Łodzi w wyroku z 4 lipca 2014 r. (sygn. III Ca 187/14).
Podsumowanie
Samo istnienie określonego stopnia niepełnosprawności „automatycznie” nie uprawnia do ubiegania się o wyższy zachowek. Nie oznacza to jednak, iż osoba z niepełnosprawnością z takiego przywileju nie może skorzystać. Najważniejsze w takich sprawach jest ustalenie przez sąd faktu trwałej niezdolności do pracy. Dowodami w tego typu sprawach mogą być m.in. orzeczenia organów rentowych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Osoba z niepełnosprawnością może też za pomocą innych środków dowodowych wykazać, iż niepełnosprawność uniemożliwia jej wykonywanie jakiejkolwiek pracy, a ograniczenie to jest całkowite i trwałe.
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j. t. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061; ost. zm. Dz.U. z 2024 r., poz. 1237)
Komplet: Fundacja rodzinna w praktyce + 108 rad, jak uniknąć błędów w sp. z o.o. i P.S.A
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
REKLAMA