Zachowek to ważna instytucja przewidziana dla osób bliskich spadkodawcy. Ile wynosi? Czy osoby niepełnosprawne lub starsze mogą otrzymać wyższy zachowek? Od czego zależy takie uprawnienie? Co z niezdolnością do pracy? Sprawdź jakie są aktualne przepisy.
Czym jest zachowek?
Zgodnie z przepisami Kodeks cywilnego powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. W praktyce może się zdarzyć, iż w testamencie zostaną pominięte osoby najbliższe spadkodawcy. Właśnie w takich okolicznościach zastosowanie znajdzie instytucja zachowku.
Osobami uprawnionymi do zachowku są zstępni (np. dzieci), małżonkowie oraz rodzicie spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy.
Zachowek. Ile procent się należy?
Co do zasady zachowek wynosi połowę wartości udziału spadkowego, który przypadałby uprawnionym w przypadku dziedziczenia ustawowego. Jeżeli jednak uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo zstępnym jest to osoba małoletnia, to zachowek jest wyższy i wynosi dwie trzecie wartości takiego udziału. Stanowi o tym art. 991 § 1 Kodeksu cywilnego.
Przepisy określają szczegółowo zasady uwzględniania darowizn przy obliczaniu zachowku.
Dla obliczenia należnego zachowku sąd bierze pod uwagę wartość netto otrzymanego spadku. Chodzi tu o wartość majątku spadkowego według stanu z dnia otwarcia spadku lecz według wartości z dnia orzekania, która zostaje pomniejszona o długi spadkowe.
Zachowek a niezdolność do pracy
Niezdolność do pracy może mieć wpływ na wysokość należnego zachowku. Należy jednak pamiętać, iż taka możliwość została przewidziana jedynie dla spadkobierców trwale niezdolnych do pracy.
Jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z 30 października 2003 r. (IV CK 158/02), uprzywilejowanie przewidziane w art. 991 § 1 k.c. dotyczy jedynie uprawnionych całkowicie niezdolnych do pracy trwale. Ustawodawca posługuje się co prawda pojęciem „trwałej niezdolności do pracy”, które na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych może odnosić się zarówno do całkowitej jak i częściowej niezdolności do pracy, to jednak dyrektywy funkcjonalne przemawiają za przyjęciem, iż termin ten odnosi się wyłącznie do osób całkowicie niezdolnych do pracy. Jak podkreślił SN, trudno znaleźć argumenty, które uzasadniałyby zrównanie małoletnich z osobami trwale, lecz tylko częściowo niezdolnymi do pracy, skoro osoby takie - w przeciwieństwie do małoletnich - mają możliwość osiągania dochodów.
Co istotne, przepisy Kodeksu cywilnego nie definiują trwałej niezdolności do pracy.
"Trzeba jednak przyjąć, że jest to stan, w którym uprawniony do zachowku – w chwili otwarcia spadku – nie ma zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Oceny, czy w chwili otwarcia spadku uprawniony był trwale niezdolny do pracy musi dokonać sąd orzekający w sprawie o zachowek. Kryteria, jakimi powinien się kierować, muszą przede wszystkim pochodzić z przepisów z zakresu zabezpieczenia społecznego. Nie muszą to być jednak kryteria jedyne. Sąd winien więc rozważyć stopień niepełnosprawności organizmu i możliwości przywrócenia jego pełnej sprawności, ewentualność podjęcia innej pracy czy wiek uprawnionego. W konkretnym wypadku zaawansowany wiek uprawnionego do zachowku może przemawiać za przyjęciem, że na tle tego przepisu będzie on traktowany jako osoba trwale niezdolna do pracy. Nie oznacza to jednak automatycznie, że osoba posiadająca status emeryta uprawniona jest do zachowku w wyższej wysokości." - stwierdził przykładowo Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z 17 listopada 2019 r. (V ACa 229/19).
"Okoliczność trwałej niezdolności do pracy w rozumieniu powołanego przepisu może być w procesie cywilnym dowodzona wszystkimi dostępnymi środkami dowodowymi, w tym także orzeczeniami wydanymi przez organy rentowe ZUS, ale może być też przedmiotem domniemań faktycznych w rozumieniu art. 231 k.p.c." - uznał z kolei Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 7 lutego 2013 r. (I ACa 1103/12).
W praktyce oznacza to, iż fakt niezdolności do pracy sąd ustala w procesie o zachowek. Przyjmuje się co do zasady, iż trwała niezdolność do pracy powinna istnieć w chwili otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy).
Pan Filip byłby jedynym spadkobiercą ustawowym, został jednak pominięty w testamencie. Postępowanie dowodowe wykazało, iż jest on osobą całkowicie niezdolną do pracy. Jeśli wartość schedy spadkowej wynosi 120 000 zł (wartość masy spadkowej pomniejszona o długi spadkowe), to Panu Filipowi przysługuje zachowek w wysokości 80 000 zł (2/3 x 120 000 zł).
Pozew o zachowek
Jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, bądź w postaci świadczenia od fundacji rodzinnej lub mienia w związku z rozwiązaniem fundacji rodzinnej, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia.
Pozew o zachowek wnosi się do sadu właściwego według ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy. Opłata od pozwu wynosi 5% kwoty dochodzonego roszczenia. Można się starać o zwolnienie od kosztów sądowych.
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j. t. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061)