Komu należy się zachowek
Do osób uprawnionych do zachowku należą zstępni (dzieci, wnuki) i małżonek zmarłego. Uprawnieni są także rodzice testatora, jeśli nie posiada on dzieci.
Wysokość zachowku
Krewnym, którzy nie zostali uwzględnieni w testamencie, należy się kwota, która stanowi równowartość ½ udziału spadkowego, jeśli dziedziczyliby z mocy ustawy. Nieco inaczej przedstawia się sytuacja osób trwale niezdolnych do pracy i małoletnich: im przysługuje aż 2/3 tego, co odziedziczyliby z mocy ustawy.
Osoby wyłączone od zachowku
Kodeks cywilny przewiduje jednak wypadki, w których osoby uprawnione ustawowo do zachowku są tego prawa pozbawione. Są to sytuacje w których:
1) osoby okazały się niegodne, zrzekły się dziedziczenia lub odrzuciły spadek;
2) małżonek został wyłączony od dziedziczenia, ponieważ spadkodawca wystąpił o orzeczenie rozwodu lub separacji z jego winy, a żądanie to było uzasadnione;
3) osoby zostały wydziedziczone przez spadkodawcę;
Zachowku można się domagać tylko w ciągu 3 lat od ogłoszenia testamentu.
Żonie, której nie przysługuje prawo do dziedziczenia, nie przysługuje również prawo do zachowku.
Zobacz: Przedawnienie zachowku
Jeżeli więc spadkodawca przed śmiercią wystąpił do sądu o orzeczenie rozwodu z winy żony i żądanie to okazało się uzasadnione nie przysługuje jej prawo do zachowku.
Odrzucenie spadku
Trzeba pamiętać, że jeśli osoba odrzuciła spadek, do dziedziczenia na jej miejsce wchodzą zstępni, czyli dzieci lub wnuki. Będą one mogły dziedziczyć (a więc także ubiegać się o zachowek) jeżeli okaże się, że umowa o zrzeczenie się dziedziczenia ich nie obejmuje.
Zobacz serwis: Spadki
Przedawnienie zachowku
Warto pamiętać, że roszczenie o zachowek jest roszczeniem majątkowym i po pewnym czasie się przedawnia. Jest to okres 3 lat od chwili ogłoszenia testamentu. Ponadto, roszczenia o zachowek nie można przywrócić, więc jeżeli go przekroczymy, nie będziemy mogli się domagać wypłaty pieniędzy od spadkobierców.