A contrario z art. 956 kc należy stwierdzić, że świadkiem sporządzania testamentu może być jedynie taka osoba, która łącznie spełnia następujące kryteria:
-jest pełnoletnia i posiada pełną zdolność do czynności prawnych
- potrafi czytać i pisać, a przy tym nie cierpi na żadne schorzenie pozbawiające słuchu, mowy i wzroku
- włada językiem, w którym spadkobierca sporządza testament
-nie był karany przez sąd za fałszywe zeznania.
Zobacz: Sposoby dokonania podziału spadku
W orzecznictwie wskazuje się również, że świadkiem testowania może być osoba, która jest świadoma swojej roli. Przyjmuje się nawet, że nie może być to osoba z przypadku – lecz osoba wezwana do pełnienia roli świadka przez testatora. Nie może być świadkiem testamentu osoba przypadkowo obecna podczas składania oświadczenia przez testatora, do której oświadczenie nie było kierowane.
Osoby, które nie spełniają powyższych cech nie mogą być świadkiem. W przypadku sporządzenia testamentu w obecności takiej osoby testament jest bezwzględnie nieważny.
Względną nieważność testamentu sporządzonego w obecności pewnej grupy świadków określa zaś art. 957 kc. Zgodnie z powołanym przepisem nie może być świadkiem przy sporządzaniu testamentu osoba, dla której w testamencie została przewidziana jakakolwiek korzyść. Nie mogą być również świadkami: małżonek tej osoby, jej krewni lub powinowaci pierwszego i drugiego stopnia oraz osoby pozostające z nią w stosunku przysposobienia.
Jeżeli świadkiem była jedna z osób wymienionych wyżej, nieważne jest tylko postanowienie, które przysparza korzyści tej osobie, jej małżonkowi, krewnym lub powinowatym pierwszego lub drugiego stopnia albo osobie pozostającej z nią w stosunku przysposobienia. Jednakże gdy z treści testamentu lub z okoliczności wynika, że bez nieważnego postanowienia spadkodawca nie sporządziłby testamentu danej treści, nieważny jest cały testament.