Niegodność dziedziczenia ma zapobiec dziedziczeniu majątku przez osobę, która dopuściła się przestępstwa przeciwko osobie spadkodawcy lub w jakiś sposób wpłynęła na jego swobodę rozporządzania majątkiem w testamencie.
Niegodność dziedziczenia musi zostać stwierdzona przez sąd w postępowaniu procesowym. Kodeks cywilny określa w sposób ścisły przesłanki, które mogą dać sędziemu podstawę do orzeczenia niegodności dziedziczenia.
Spadkobierca może być uznany przez sąd za niegodnego, jeżeli:
1) dopuścił się umyślnie ciężkiego przestępstwa przeciwko spadkodawcy;
2) podstępem lub groźbą nakłonił spadkodawcę do sporządzenia lub odwołania testamentu albo w taki sam sposób przeszkodził mu w dokonaniu jednej z tych czynności;
3) umyślnie ukrył lub zniszczył testament spadkodawcy, podrobił lub przerobił jego testament albo świadomie skorzystał z testamentu przez inną osobę podrobionego lub przerobionego.
Kto może żądać uznania za niegodnego?
Uznania spadkobiercy za niegodnego może żądać każdy, kto ma w tym interes. Z żądaniem takim można wystąpić w ciągu roku od dnia, w którym dowiedziano się o przyczynie niegodności, nie później jednak niż przed upływem lat trzech od otwarcia spadku.
Przebaczenie
Spadkobierca nie może być uznany za niegodnego, jeżeli spadkodawca mu przebaczył. Jeżeli w chwili przebaczenia spadkodawca nie miał zdolności do czynności prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdy nastąpiło z dostatecznym rozeznaniem.