W przypadku znalezienia nowych stanowisk rusza procedura ustalenia strefy ochrony, która jest powoływana decyzją Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Ptaki mają jednak zapewniony spokój od momentu odnalezienia stanowiska. Takie wyłączenie terenu wokół gniazda jest niezbędne, by zapewnić rodzicom warunki do szczęśliwego wyprowadzenia lęgu.
Strefy są utrzymywane przez wiele lat i mogą być zlikwidowane przez RDOŚ w przypadku kilkuletniej nieobecności osobników gatunku, dla którego utworzono strefę. Ptaki, bowiem mogą porzucić gniazdo na rok czy dwa, co jest związane z dbaniem o higienę i oczyszczeniem się gniazda z pasożytów.
Resztki ofiar czy odchody to doskonała pożywka dla bakterii i szkodliwych dla ptaków drobnoustrojów. Zwierzęta wykorzystują wtedy inne gniazda. Po jakimś czasie w drzewostanie mogą również nastąpić zmiany, które uniemożliwią ptakom korzystanie z takiego miejsca, drzewa rosną, w koronach robi się coraz gęściej, co sprawia, że trudniej jest wykonywać manewry w locie. Zmianom podlegają też miejsca żerowania np. łąki czy tereny podmokłe. Wtedy porzucają takie miejsce na stałe.
Na terenie Nadleśnictwa Połczyn znajduje się 11 stref ochrony ostoi: cztery dla bociana czarnego, pięć dla bielika oraz po jednej dla puchacza i orlika krzykliwego. Łącznie 633 ha, z czego prawie 120 ha to strefy ochrony całorocznej, a 514 ha to strefy ochrony okresowej.
Promień ochrony całorocznej jest określony dla każdego gatunku i wynosi przeważnie od 100 do 200 metrów. Ochrona okresowa (wynosi 500 m) obowiązuje w określonych terminach i dla gatunków takich jak bocian czarny, bielik czy orlik.
Miejsca, które stanowią ostoję są objęte ustawowym zakazem wstępu, wszystko by zapewnić zwierzętom spokój, który jest im niezbędny do wyprowadzenia lęgu. Podczas spacerów w lesie warto zwracać uwagę na tablice z informacją o strefie i w trosce o ptaki nie spacerować w tych rejonach.
Źródło: www.lasy.gov.pl