Z roku na rok ginie bez wieści coraz więcej osób. Zaginięcie człowieka z jego dotychczasowego środowiska pociąga za sobą szereg konsekwencji, również natury prawnej, wywołując jednocześnie pewien stan niepewności, co do tego, czy osoba zaginiona pozostaje nadal przy życiu.
Stan ten powoduje między innymi niekorzystne skutki na gruncie zawiązanego przez osobę zaginioną małżeństwa. Drugi małżonek ma wówczas znacznie utrudnione podejmowanie wszelkich decyzji, szczególnie tych do których wymagana jest zgoda obojga małżonków. Mimo tak długiego okresu nieobecności zaginionego małżonka, drugi z małżonków nie ma także prawnej możliwości zawarcia nowego związku małżeńskiego i ułożenia sobie życia na nowo. Na szczęście problem ten znalazł swoje rozwiązanie w świetle obowiązujących przepisów, które dopuszczają ustanie małżeństwa na skutek uznania za zmarłą osoby zaginionej. Praktyka pokazuje, że problem ten jak by się mogło wydawać marginalny, ma niezwykłe znaczenie w obecnych czasach.
Uznanie za zmarłego
Podstawową kwestią mającą istotne znaczenie do przedstawienia zagadnienia dotyczącego ustania małżeństwa na skutek uznania za zmarłego jest wyjaśnienia samej instytucji uznania za zmarłego. Nie zawsze mamy bowiem możliwość stwierdzenia w 100% zgonu konkretnej osoby a czasami jest to nawet niemożliwe w drodze zeznań świadków. Instytucja uznania za zmarłego ma zatem na celu umożliwienie sądowego uznania, że osoba o której zaginął słuch i o której nie ma żadnych wiadomości przez określony czas, w rzeczywistości zmarła.
Termin jaki musi minął od zaginięcia takiej osoby jest uzależniony od zdarzenia, które to zaginięcie spowodowało. W większości przypadków, jeżeli zaginięcie nie zostało spowodowane żadnymi okolicznościami zwiększającymi prawdopodobieństwo śmierci, termin ten wynosi 10 lat. Liczy się go od ostatniego dnia roku kalendarzowego, w którym według istniejących wiadomości zaginiony jeszcze żył. Jeżeli natomiast zaginięcie zostało spowodowane przez takie okoliczności jak:
- katastrofa statku, okrętu,
- lawina śnieżna,
- działania wojenne,
termin ten ulega odpowiedniemu skróceniu
W celu ustania, że osoba zaginiona zmarła, należy przeprowadzić odpowiednie postępowanie w trybie nieprocesowym. Sąd w orzeczeniu uzna osobę zaginioną za zmarłą i jednocześnie stwierdzi najbardziej prawdopodobną chwilę jej śmierci.
Zobacz: Darmowa porada prawna
Ustanie małżeństwa
W oparciu o podstawowe zasady, na których opiera się Kodeks rodzinny i opiekuńczy, małżeństwo jest trwałym, i w zasadzie dozgonnym, związkiem dwojga osób. Oznacza to, że śmierć jednego z małżonków jest naturalną przyczyną ustania małżeństwa. Małżonkowie sami decydują bowiem o zawarciu małżeństwa, natomiast nie korzystają z takiej swobody, gdy chodzi o likwidację węzła małżeńskiego. Wpływ współmałżonków na ustanie małżeństwa wyraża się tylko w tym, że w sytuacjach określonych w ustawie mogą oni wystąpić z odpowiednim żądaniem do sądu (pozew o rozwód), ale zamierzony skutek osiągną tylko o tyle, o ile spełnione są ustawowe przesłanki zakończenia małżeństwa.
W razie uznania jednego z małżonków za zmarłego domniemywa się, że małżeństwo ustało z chwilą, która w orzeczeniu o uznanie za zmarłego została oznaczona jako chwila jego śmierci. A zatem z domniemania śmierci, wynika domniemanie ustania związku małżeńskiego osoby uznanej za zmarłą z chwilą śmierci oznaczoną w postanowieniu o uznaniu za zmarłego.
Jednakże orzeczenie to samo przez się nie przekreśla bytu prawnego związku małżeńskiego zaginionego. Wywołuje ono bowiem wszystkie skutki prawne śmierci z wyjątkiem rozwiązania małżeństwa osoby uznanej za zmarłą z pozostałym przy życiu małżonkiem. Uzasadnione jest to faktem, że uznanie jednego z małżonków za zmarłego nie powoduje samo przez się ustania małżeństwa, a stwarza jedynie domniemanie jego ustania.
Pierwsze małżeństwo nie rozwiązuje się zatem przez uznanie współmałżonka zaginionego za zmarłego. Skutek ten zostaje osiągnięty dopiero z chwilą zawarcia kolejnego związku małżeńskiego. W tej sytuacji to właśnie od małżonka zależy, czy chce pierwszy związek rozwiązać – zawierając drugie małżeństwo, czy nie zawierając kolejnego małżeństwa utrzyma dotychczasowe. Z tego względu, broniąc trwałości związku małżeńskiego, prawo wybrało obronę drugiego małżeństwa
Skutek domniemania wyraża się w zniesieniu względem małżonka, który nie został uznany za zmarłego, zakazu, zgodnie z którym, nie może zawrzeć małżeństwa, kto już pozostaje w związku małżeńskim. Zawarcie kolejnego związku małżeńskiego, pozostając jednocześnie w innym małżeństwie, jest przestępstwem określonym Kodeksie karnym.
Zobacz: Jak przebiega sprawa rozwodowa w sądzie?
Dalsze losy dotychczasowego małżeństwa
Kwestia dalszego losu dotychczasowego związku małżeńskiego, jak również nowego, zawartego przez współmałżonka osoby uznanej za zmarłą, została uregulowana w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Jeżeli po uznaniu jednego z małżonków za zmarłego drugi małżonek zawarł nowy związek małżeński, związek ten nie może być unieważniony z tego powodu, że małżonek uznany za zmarłego żyje albo że jego śmierć nastąpiła w innej chwili aniżeli chwila oznaczona w orzeczeniu o uznaniu za zmarłego. Nie stosuje się tej regulacji, jeżeli w chwili zawarcia nowego związku małżeńskiego strony wiedziały, że małżonek uznany za zmarłego pozostaje przy życiu
W dobrej wierze będzie małżonek, który w chwili zawierania małżeństwa nie wiedział o tym, że uznany za zmarłego małżonek żyje i przy zachowaniu należytej staranności nie mógł się o tym fakcie dowiedzieć. Za będącego w dobrej wierze będzie również małżonek, który o wspomnianym fakcie nie wiedział, mimo że z łatwością mógł się o nim dowiedzieć.
Działanie w złej wierzy prowadzi do wprowadzenia sądu bądź Urzędu Stanu Cywilnego wbłąd, dlatego ani akt stanu cywilnego, ani postanowienie sądu, które mają za sobą tylko domniemanie zgodności ze stanem faktycznym, nie chronią tego, kto wie o ich niezgodności.
Zobacz serwis: Pozew rozwodowy
Reasumując, egzystencja dwóch związków małżeńskich, a w pewnych sytuacjach nawet trzech, zależy od zaistnienia przesłanki dobrej woli po stronie choćby jednej z przystępujących do małżeństwa osób, zawieranego przez małżonka osoby uznanej za zmarłą z osobą trzecią.
Michał Połaniecki m.polaniecki@omega-kancelaria.pl
Podstawa prawna
- art. 29- 31 Kodeks Cywilny
- art. 526- 534 Kodeks Postępowania Cywilnego
- art. 55 Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy
- art. 206 Kodeks Karny