Zgodne żądanie stron
Sąd może nie orzekać o winie rozpadu małżeństwa, na wspólne i zgodne żądanie męża i żony. Zgodne żądanie powoduje taki skutek, jakby żaden z małżonków nie ponosił winy.
Małżonkowie mogą zmieniać swoje żądania co do ustalenia winy aż do chwili zamknięcia rozprawy w drugiej instancji.
Rozwodząca się para często decyduje się na nieorzekanie o winie. Przyczyną tego jest znaczne przyśpieszenie i usprawnienie procesu rozwodowego, co skutkuje szybszym uzyskanie orzeczenia rozwodowego w porównaniu z postępowaniem, w którym wina jest orzekana. Jednak nieorzekanie o winie może wywołać krzywdzące skutki wobec jednej ze stron.
Zobacz: Czym jest trwały i zupełny rozkład pożycia?
Wina a sytuacja rozwiedzionego małżonka
Orzeczenie winy po stronie jednego z małżonków ma decydujący wpływ na sytuację rozwiedzionego małżonka. Małżonek winny rozpadu małżeństwa może być obciążony obowiązkiem alimentacyjnym na byłego małżonka. Wina rzutuje również na orzeczenie o władzy rodzicielskiej zawartej w wyroku rozwodowym.
Małżonek wyłącznie winny nie otrzyma alimentów od niewinnego małżonka, nawet wtedy, gdy popadnie w niedostatek. Małżonek niewinny otrzyma alimenty nawet wówczas, gdy rozwód spowodował pogorszenie jego sytuacji majątkowej, która nie jest niedostatkiem.
Obowiązek alimentacyjny wobec byłego małżonka ciąży na drugim małżonku przez 5 lat od dnia orzeczenia rozwodu. W wyjątkowych okolicznościach sąd może ten okres wydłużyć.
Wina ciążąca na którymkolwiek z małżonków, nie ma wpływu na podział majątku wspólnego po rozwodzie oraz nie rzutuje na wysokość płaconych alimentów, zarówno na dzieci, jak i na małżonka.
Niemożność przypisania winy
Sąd może nie orzekać o winie również w sytuacji, gdy obiektywnie nie da się stwierdzić, który z małżonków ponosi winę za rozkład pożycia. Ta niemożność bierze swe źródło z takich przyczyn jak choroba psychiczna lub stany uniemożliwiające swobodne podejmowanie decyzji.
Zobacz serwis: Rozwody