Zadaniem adwokata powołanego do reprezentacji procesowej strony jest wypełnienie swojego zlecenia poprzez obronę prawa strony procesowej. Adwokat zobowiązany jest zachować w tajemnicy oraz zabezpieczyć przed ujawnieniem lub niepożądanym wykorzystaniem wszystko to, o czym dowiedział się w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Adwokat powinien wykonywać swoje czynności według najlepszej woli i wiedzy, z należytą uczciwością, sumiennością i gorliwością.
Strona, która posiada zdolność procesową może występować w procesie bez pomocy adwokata i bronić swoich praw samodzielnie, jednak indywidualne czynności strony, należy określić jako działanie na własne ryzyko i odpowiedzialność. W procesie prawnym obowiązuje ogólna zasada: nie domniemywa się nieznajomości prawa. Mając na względzie skomplikowaną procedurę prawno-kanoniczną, strona procesowa rozpoczynając proces o stwierdzenie nieważności małżeństwa bez pomocy adwokata, może działać na swoją niekorzyść. Zgodnie z kan. 1526 strona, która twierdzi, ze małżeństwo jest nieważnie zawarte, jest zobowiązania do udowodnienia tytułu prawnego, który zaznacza jako przyczynę nieważności.
Przeprowadzanie przez stronę procedury dowodzenia nieważności bez znajomości prawa kanonicznego jest działaniem, które może powodować niewłaściwą interpretację w określaniu problematyki małżeńskiej stron, jak również przedłożeniem nieodpowiednich środków dowodowych. Adwokat wprowadzony do procesu przez stronę, jest dla niej zabezpieczeniem, wobec właściwego przedstawienia stanu faktycznego. Adwokat posiadający odpowiednią wiedzę kanoniczną jest emocjonalnie i psychologiczne zdystansowany do oceny faktów będących przedmiotem osądzenia.
Zgodnie z kan. 1483 – adwokat ma być doktorem prawa kanonicznego lub skądinąd prawdziwie biegłym i zatwierdzonym przez tegoż biskupa.
Strony wynajmujące adwokata mogą zapytać o kwalifikacje prawnika w związku z wykonywanym zleceniem.
Zobacz również: "Rozwód" kościelny - najczęstsze pytania i problemy
Zasadnym jest stwierdzenie, że prawodawca kościelny wymaga od adwokatów wysokich kwalifikacji w postaci doktoratu z prawa kanonicznego, ze względu na wieloaspektowość poszczególnych czynności adwokackich przewidzianych przez prawodawcę kościelnego.
Adwokat powołany do sprawy zobowiązany jest do tego, aby wykazać się aktywnością i kompetencją przy realizacji zlecenia, poprzez prezentację odpowiedniego materiału dowodowego, jak również poprawnością działań wynikających z określonych etapów postępowania, przewidzianych przez prawo kanoniczne. Profesjonalnie przeprowadzona faza dowodzenia ma przedstawić analizę faktów, które pomogą sędziemu uzyskać pewność moralną.
Dowodzenie w procesie polega na szczegółowym analizowaniu i badaniu konkretnych zjawisk i towarzyszących mu okoliczności w celu potwierdzenia lub wykluczenia faktu procesowego. Przeprowadzenie dowodu jest zatem niewątpliwie skrupulatnym etapem każdego procesu, wymagającym zaangażowania intelektu i praktyki procesowej, ponieważ bez odpowiedniej wiedzy nie wyselekcjonujemy odpowiednich sytuacji ze stanu faktycznego, niezbędnych do udowodnienia lub zaprzeczenia hipotezy w litis contestation. Obecność adwokata w stadium dowodzenia stanowi zabezpieczenie wobec prezentowanego środka dowodowego jako kompletnego, wiarygodnego i rzetelnego.
W konsekwencji swojego działania adwokat zapewnia wiarygodność przytaczanego środka dowodowego, który, jak się domniemywa został przez adwokata poddany wnikliwej i szczegółowej kontroli pod kątem zasadności.
Według kan. 1601 po zamknięciu postępowania dowodowego sędzia wyznacza odpowiedni okres czasu na przedstawienie obron i uwag. Celem obrony nie jest wyłącznie polemika na temat zasadności przytaczanych argumentów, czy też dywagacja na temat dowodów złożonych przez stronę przeciwną. Istotną treścią głosów obrończych jest w każdym przypadku wydobycie z przeprowadzonych własnych środków dowodowych, tych wszystkich aspektów, które bezpośrednio lub pośrednio potwierdzają wiarygodność wprowadzanej przez stronę tezy procesowej. Adwokat ma przede wszystkim zwrócić uwagę na te kwestie i opinie prawne, które skłonią sędziego jak i pomogą mu dojść do pewności moralnej niezbędnej do wydania sprawiedliwego wyroku. Adwokat w przedstawionych uwagach obrończych winien zmusić sędziego do wysiłku intelektualnego, by rozpatrując argumenty za i przeciw uzyskał pewność moralną wyrażając swą pozytywną opinie. Umiejętność posługiwania się prawem stosowanie jego przepisów w obronie wyraża się poprzez stosowanie tych norm prawnych, które przekonają sędziego, co do zasadności reprezentowanego stanowiska.
Udział adwokata powoduje rozwój procesu. W swych uwagach adwokat odwołuje się nie tylko do norm prawnych, ale i do innych źródeł takich jak komentarze, orzecznictwo Roty Rzymskiej, uchwały synodów, soborów. Udział adwokata staje się podstawą wzbudzania debat nie tylko o rzeczach teoretycznych, ale też opartych na wiedzy i praktycznym doświadczeniu.
Polecamy serwis: Rozwód kościelny