Kwestia ta została uregulowana w kan. 1592§1 i art. 138 §1-3, art. 139§1-2 (Instrukcji DC) „Jeśli strona pozwana nie stawi się na wezwanie ani nie przedstawi wystarczającego usprawiedliwienia nieobecności albo nie odpowie zgodnie z przepisem kan. 1507, § 1, sędzia winien orzec jej nieobecność w sądzie oraz zarządzić, by sprawa, przy zachowaniu tego, co należy zachować, była prowadzona aż do wydania ostatecznego wyroku i do jego wykonania”.
Wyrok pomimo nieobecności pozwanego
W przypadku, gdy strona pozwana nie stawia się na wezwanie sądowe i nie usprawiedliwia swojej nieobecności lub gdy nie daje odpowiedzi na żądania powoda i sformułowania przedmiotu sporu, sędzia może orzec o nieobecności strony pozwanej w procesie.
Warunkiem koniecznym, by sędzia wydał dekret nieobecności strony pozwanej, jest przekonanie sędziego, że wezwanie dotarło do strony pozwanej (w razie konieczności, można ponowie wezwać stronę pozwaną) w użytecznym czasie.
Zobacz również: Jak przebiega proces kościelny o unieważnienie ślubu?
Nieobecność strony pozwanej, orzeczona dekretem sędziego nie blokuje toku postępowania, aż do wydania ostatecznego wyroku.
Uprawnienia strony pozwanej
Konsekwencją wydania dekretu dla strony pozwanej jest utrata uprawnienia do otrzymywania powiadomień o dalszych etapach procesu, w tym o publikacji akt. Strona pozwana ma natomiast prawo do otrzymania informacji o wydanym wyroku.
Pomimo dekretu orzekającego o nieobecności strony pozwanej w procesie, może ona w każdej chwili, nie później niż przed rozstrzygnięciem sprawy, włączyć się do procesu. Włączenie strony pozwanej do procesu powinno polegać na jej ustosunkowaniu się do przedmiotu sporu i wypełnieniu poleceń sędziego. Gdy strona pozwana wypełni wszystkie zalecenia, dekret uznający ją za nieobecną traci moc prawną.
Zobacz również serwis: Rozwód kościelny