Kredyt hipoteczny pozwala bankowi dochodzić wierzytelności niezależnie od tego, kto jest właścicielem nieruchomości – czyli niezależnie, który z małżonków nieruchomość po podziale majątku uzyskał.
Pozwala również dochodzić z niej wierzytelności, gdy nieruchomość przejdzie na własność osoby trzeciej.
W zakresie natomiast spłacanego długu małżonkowie nadal za dług będą odpowiadali w całości. Wyjątkiem mogą być postanowienia umowne zawarte w umowie kredytu, zwalniające jednego z małżonków ze zobowiązania. Ponadto małżonkowie mogą zawrzeć porozumienie, w którym jedno z nich przejmie cały kredyt, takie porozumienie jednak będzie skuteczne dopiero gdy bank udzieli zgody na przejęcie zobowiązania przez drugiego z małżonków (na podstawie umowy oraz przepisów art. 519 i niżej kodeksu cywilnego). W takiej sytuacji jeden z małżonków otrzymuje całą nieruchomość oraz tym samym cały kredyt do spłaty.
Zobacz również serwis: Podział majątku
Przepisy
Zgodnie z treścią art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 147 z pózn. zm.) w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).
Zgodnie z treścią art. 519 Kodeksu cywilnego osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).
Przejęcie długu może nastąpić:
1) przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron,
2) przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przyjmująca dług jest niewypłacalna.
Zobacz również: Ekspert radzi: Kredyt przed ślubem
Każda ze stron, które zawarły umowę o przejęciu długu, może wyznaczyć osobie, której zgoda jest potrzebna do skuteczności przejęcia, odpowiedni termin do wyrażenia zgody; bezskuteczny upływ wyznaczonego terminu jest jednoznaczny z odmówieniem zgody (art. 520 k.c.).
W świetle art. 521 k.c. jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody dłużnika, a dłużnik zgody odmówił, umowę uważa się za nie zawartą. Jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody wierzyciela, a wierzyciel zgody odmówił, strona, która według umowy miała przejąć dług, jest odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia.
Umowa o przejęcie długu powinna być pod nieważnością zawarta na piśmie. To samo dotyczy zgody wierzyciela na przejęcie długu (art. 522 k.c.).
Zgodnie z treścią art. 523 kodeksu cywilnego jeżeli w umowie o przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zwolnić zbywcę od związanych z własnością długów, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony zawarły umowę o przejęcie tych długów przez nabywcę.
Zobacz również: Bezpłatne porady prawne