Renta inwalidzka przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, który stał się inwalidą wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu:
- w czasie pełnienia służby albo
- w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest nadal następstwem urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie;
- w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby wojskowej, jeżeli inwalidztwo jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej.
W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
- zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
- wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
- chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
- chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
- chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
O inwalidztwie żołnierzy zawodowych o związku albo o braku związku inwalidztwa ze służba wojskową orzekają wojskowe komisje lekarskie – na podstawie wiedzy medycznej oraz biorąc pod uwagę rokowania odzyskania zdolności do czynnej służby wojskowej.
Od orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej przysługuje zainteresowanemu odwołanie do wojskowej komisji lekarskiej wyższego szczebla, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
Podstawa prawna: Art. 19-21 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. nr 8, poz. 66 z późn. zm)