Kiedy niezdolność do pracy uzasadnia przyznanie renty

Niezdolność do pracy

Osobą niezdolną do pracy jest osobę, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej. Utrata zdolności spowodowana musi być naruszeniem sprawności organizmu.

Niezdolność do pracy, aby stała się podstawą przyznania renty musi nie rokować odzyskania jej po przekwalifikowaniu.

Całkowita lub częściowa

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Częściowo niezdolną do pracy jest się osobę, która utraciła w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z posiadanym przez nią poziomem kwalifikacji.

Natomiast w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych orzeka się niezdolność do samodzielnej egzystencji

Niezdolność a niepełnosprawność

Niezdolność do pracy nie jest jednakowa z „niepełnosprawnością” ustalaną na potrzeby renty socjalnej. Mimo, że oba pojęcia odnoszą się do stanu zdrowia.

Niepełnosprawność jest pojęciem szerszym niż niezdolność do pracy. Nie każda osoba niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Tylko całkowita niezdolność do pracy jest podstawą przyznania prawa do renty socjalnej.