Kara grzywny to stosunkowo mało dolegliwa kara. Nie eliminuje ona skazanego ze społeczeństwa. Obciąża go jedynie w sposób finansowy. Kodeks karny przewiduje kilka podstaw prawnych do wymierzenia tej kary.
Kiedy wymierza się grzywnę?
Karę grzywny wymierza się gdy znajduje się ona w sankcji przepisu karnego.
Można ją orzec obok kary pozbawienia wolności, gdy sprawca działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść taką osiągnął.
Można ją również w pewnych okolicznościach orzec zamiast kary pozbawienia wolności. Chodzi tu mianowicie o sytuację gdy przestępstwo jest zagrożone karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności lub łagodniejszą.
Sąd może skazać oskarżonego na grzywnę zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności. W tym wypadku może to uczynić gdy na innej podstawie grzywny nie da rady orzec.
Zobacz: Grzywna a wykonanie kary
Wymiar kary
Grzywnę orzeka się w stawkach dziennych. Minimalna ilość stawek to 10 maksymalna zaś 540. Sąd orzeka również o wysokości jednej stawki dziennej. Może ona wynieść od 10 złotych do 2000 zł. Nie obostrzona grzywna może zatem maksymalnie wynieść 1.080.000 zł.
Kiedy nie orzeka się grzywny?
Ustawodawca przewidział również sytuację w której grzywny się nie orzeka. Wyrazem tego jest art. 58 par. 2 kodeksu karnego. Stanowi on: Grzywny nie orzeka się, jeżeli dochody sprawcy, jego stosunki majątkowe lub możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że sprawca grzywny nie uiści i nie będzie jej można ściągnąć w drodze egzekucji.
Ustawodawca założył, że kara ma stanowić dolegliwość dla sprawcy. Musi ona możliwa do wyegzekwowania.. Grzywnę natomiast trudno jest wyegzekwować od osoby niepracującej, nie mającej majątku czy mającej na utrzymaniu kilka bądź kilkanaście osób.
Skazując taką osobę na grzywnę byłoby to sprzeczne z zasadą humanitaryzmu. Byłaby to również fikcyjna a nie rzeczywista dolegliwość.
Zobacz również serwis: Sprawy karne