W zakresie typu uprzywilejowanego zawartego w art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2012 r. poz. 124, ze zm.), a mianowicie przypadku mniejszej wagi zasadnym jest wskazanie na wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 26 września 2013 r. II AKa 202/2013. O tym czy zachodzi wypadek mniejszej wagi decyduje ostateczny bilans wynikający z oceny wszystkich znamion przedmiotowych i podmiotowych danego czynu pozwalający ocenić, iż konkretny czyn cechuje się niewysoką społeczną szkodliwością.
Przestępstwo posiadania narkotyków
Niewielki stopień społecznej szkodliwości
Wypadek mniejszej wagi zachodzi wówczas, gdy okoliczności popełnienia czynu zabronionego wskazują, że czyn charakteryzuje się niewielkim stopniem społecznej szkodliwości. To stopień społecznej szkodliwości czynu jest podstawowym kryterium oceny czy dany czyn można zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego należy wziąć pod uwagę okoliczności określone w art. 115 § 2 kk.
Umorzenie postępowanie
W zakresie opisanego powyżej czynu zabronionego z art. 62 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy należy również wskazać, na przepis art. 62 a ww. ustawy. Przedmiotowy przepis stanowi samoistną przyczyną umorzenia postępowania. Nie ma on zastosowania w przypadku czynu zabronionego stypizowanego w art. 62 ust. 3 ww. ustawy.
Analiza treści przedmiotowego przepisu prawnego wskazuje, że dla jego zastosowania niezbędnym jest łączne spełnienie następujących przesłanek:
- nieznaczna ilość narkotyków;
- przedmiotowe są przeznaczone na własny użytek sprawcy;
- orzeczenie kary wobec sprawcy byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień społecznej szkodliwości czynu.
Ilość nieznaczna
W zakresie powyższych przesłanek należy wskazać, iż ustawodawca po raz kolejny wprowadza nieostre sformułowanie „ilość nieznaczna”.
Mając na uwadze pierwszą i drugą przesłankę ilość nieznaczna będzie to ilość, która służy do zaspokojenia w danej chwili potrzeb własnych sprawcy związanych z zażywaniem przez niego narkotyków. Zazwyczaj tą ilością będzie jedna porcja/dawka narkotyków przyjęta czy uznawana jako typowa dla danego narkotyku.
Jednocześnie dla zastosowania przedmiotowego przepisu niezbędny jest spełnienie również trzeciej przesłanki wskazanej powyżej, w tym zaistnienia okoliczności określonych w art. 115 § 2 kk „Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.”.
Polecamy serwis: Sprawy karne
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2012 r. poz. 124, ze zm.), (stan prawny na dzień 23 czerwca 2014 r.);
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. kodeks karny (Dz.U.1997 r. Nr 88, poz. 553 ze zm.), (stan prawny na dzień 23 czerwca 2014 r.).