W zakresie wykładni zwrotu „posiadania” użytego w treści art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2012 r. poz. 124, ze zm.) wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów - Izba Karna z dnia 27 stycznia 2011 r. I KZP 24/2010.
SN wskazał, że posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ww. ustawy jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia.
Należy również wskazać, iż przestępstwem jest samo posiadanie narkotyków, natomiast okres posiadania tych środków nie należy do znamion tego czynu zabronionego.
Przestępstwo posiadania narkotyków
Posiadanie narkotyków a zażywanie
Zasadnym jest również wskazanie na dokonanie rozróżnienia pomiędzy zażywaniem narkotyków a ich posiadaniem. W sposób najbardziej przejrzysty stanowisko w tym zakresie przedstawił w wyroku Sąd Najwyższy - Izba Karna z dnia 15 stycznia 2010 r. V KK 363/2009. Nie ulega wątpliwości, że ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie penalizuje wprost, ani poprzez przepisy zakazujące posiadania środków odurzających, samego zażywania narkotyków przez sprawcę.
Nie jest przecież możliwe użycie środka odurzającego bez wcześniejszego wejścia w jego „posiadanie.” Poza obszarem penalizacji nadal pozostaje proces zażywania środka odurzającego lub substancji psychotropowej, który zawsze wiąże się z jakąś formą „posiadania”, „dysponowania”, „dzierżenia”, czy po prostu „trzymania” takiego środka. Wszystkie te formy dysponowania środkiem odurzającym w omawianej sytuacji nie mogą być uznane za jego „posiadanie” w rozumieniu art. 62 ww. ustawy.
Karalność posiadania narkotyków
Intencją ustawodawcy było poddanie karalności posiadania środka narkotycznego w chwili stwierdzenia tego czynu. Takie posiadanie jednak powinno nosić cechy pewnej trwałości od momentu wejścia przez sprawcę w posiadanie środka odurzającego do momentu ujawnienia tego faktu przez organy ścigania.
A zatem w przypadku użycia w całości środka odurzającego karanie takiej osoby za wcześniejsze jego posiadanie stanowiłoby obejście zakazu karania zachowania, które z istoty swej nie jest typizowane jako czyn zabroniony. Takie karanie byłoby wyrazem złamania podstawowych reguł procesu karnego, w szczególności zasady nullum crimen sine lege.
Polecamy serwis: Sprawy karne
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2012 r. poz. 124, ze zm.), (stan prawny na dzień 23 czerwca 2014 r.);
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. kodeks karny (Dz.U.1997 r. Nr 88, poz. 553 ze zm.), (stan prawny na dzień 23 czerwca 2014 r.).