Artykuł 190 a § 1 Kodeksu karnego brzmi:
Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. Jeżeli następstwem czynu jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Kodeks karny definiuje stalking jako uporczywe nękanie lub wzbudzanie uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub istotne naruszenie prywatności u innej osoby lub osoby jej najbliższej. Zabronione zostało też podszywanie się pod inną osobę, wykorzystywanie jej wizerunku lub innych danych osobowych w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
Zobacz: Czy molestowanie seksualne w pracy jest karalne?
Ściganie przestępstwa następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Jakie zachowania?
Stalking pochodzi z języka angielskiego i oznacza „podchody" lub „skradanie się". Stalking rozumiany jest jako złośliwe i powtarzające się nagabywanie, naprzykrzanie się, które może wywołać u innej osoby poczucie zagrożenia. Obejmuje ono zachowania polegające na obsesyjnym śledzeniu, obserwowaniu albo kontaktowaniu się z inną osobą wbrew jej woli, która w efekcie prowadzi do wzbudzenia w tej osobie strachu o swoje bezpieczeństwo. Chodzi także m.in. o nękanie setkami telefonów, wiadomościami SMS, śledzenie, obdarzanie swojej ofiary prezentami, których nie chce, walenie w ścianę i drzwi przez sąsiada, zaczepianie na ulicy czy wrzucanie anonimów do skrzynki pocztowej, szkalowanie ofiary wpisami na forum oraz zamieszczanie jej zdjęć.
Zobacz serwis: Prawo karne