Molestowanie seksualne
Molestowanie seksualne określone jest w Kodeksie pracy. To każde nieakceptowane zachowanie o charakterze seksualnym lub odnoszące się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności lub poniżenie albo upokorzenie pracownika. Na zachowanie to mogą się składać fizyczne, werbalne lub pozawerbalne elementy.
Warto pamiętać, że molestowanie nie dotyczy jedynie zachowań ze strony pracodawcy, ale także kolegów i koleżanek z pracy.
Jeżeli jesteśmy ofiarą tego typu zachowań, warto zakomunikować je przełożonym (najlepiej na piśmie). Jeżeli to nie przyniesie rezultatów, możemy powiadomić Państwową Inspekcję Pracy. Pamiętajmy o zbieraniu wszelkich dowodów niewłaściwego zachowania (np. e-maile, smsy).
Pracodawcy, który złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika grozi kara grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do dwóch lat (zgodnie z art. 218 Kodeksu karnego).
Zobacz również: Kiedy dochodzi do ciężkiego naruszenia praw pracownika przez pracodawcę?
Pozew do sądu pracy
Kodeks pracy określa odpowiedzialność pracodawcy, który dopuszcza się molestowania seksualnego pracownika. Pracownik doświadczający tego typu zachowań ma prawo dochodzić odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę.
Pozew do sądu pracy zwolniony jest od opłat (chyba że wartość przedmiotu sporu przekracza kwotę 50 000 zł). Właściwym do złożenia pozwu jest sąd rejonowy miejsca siedziby pracodawcy lub miejsca gdzie praca jest, była lub miała być wykonywana (gdy wartość przedmiotu sporu jest wyższa niż 75 000 zł, pozew składamy w sądzie okręgowym).
Pamiętajmy, że skierowanie pisma do niewłaściwego sądu nie powoduje jego odrzucenia.
Przed sądem to pracodawca musi udowodnić, iż molestowanie nie miało miejsca.
Pracodawca przestępcą
Niektóre zachowania pracodawcy lub współpracowników noszą znamiona czynów zabronionych określonych w Kodeksie karnym:
- zgwałcenie (art. 197 Kodeksu karnego) – czyn polegający na doprowadzeniu przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem innej osoby do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności;
- nadużycie zależności do obcowania płciowego (art. 199 § 1 Kodeksu karnego) – występuje wówczas, gdy sprawca przez nadużycie stosunku zależności (np. służbowego) lub wykorzystanie krytycznego położenia doprowadza inną osobę do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności albo do wykonania takiej czynności.
Wniosek o ściganie
Osoba doświadczająca takich zachowań ma prawo złożyć w prokuraturze wniosek o ściganie. W przypadku przestępstwa zgwałcenia cofnięcie wniosku jest niedopuszczalne.
Oznacza to, że gdy ofiara przestępstwa z jakichś powodów (traumatyczne przeżycia, zastraszanie ze strony sprawcy itp.) zmieni zdanie i nie będzie chciała wszczęcia postępowania przeciwko sprawcy, to postępowanie nie zostanie umorzone i będzie toczyło się dalej.
Zobacz również serwis: Sprawy karne
Podstawa prawna:
ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. 1974, Nr 24, poz. 141 ze zm.);
ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 1997, Nr 88, poz. 553 ze zm.).