Uregulowania prawne dotyczące widzeń podejrzanego z bliskimi

Również funkcjonariusze Policji, którzy wykonują w śledztwie czynności zlecone przez prokuratora, aby móc przesłuchać podejrzanego muszą uzyskać jego zgodę na doprowadzenie bądź widzenie z podejrzanym.
Uzyskanie widzenia przez bliskich, z osobą tymczasowo aresztowaną wymaga więc uzyskania zgody prokuratora prowadzącego śledztwo bądź sądu przed którym toczy się sprawa.

Zgoda prokuratora

O zgodę taką należy zwrócić się pisemnie składając podanie w biurze podawczym prokuratury bądź w sekretariacie sądu. W podaniu należy podać:
• dokładne dane osoby wnioskującej o widzenie,
• sygnaturę pod jaką prowadzona jest sprawa
• oraz (oczywiście) imię i nazwisko, oraz imię ojca tymczasowo aresztowanego.
Prokurator (w postępowaniu przygotowawczym) wyrażając zgodę na widzenie wydaje zarządzenie, które nie wymaga uzasadnienie i nie podlega zaskarżeniu. Natomiast uzasadnienia wymaga zarządzenie sędziego (w toku postępowania sądowego) o odmowie udzielenia widzenia, gdyż tymczasowo aresztowanemu przysługuje na takie zarządzenie skarga(art. 7 § 1 kodeksu karnego wykonawczego).

Kto może uzyskać widzenie

Nadmienić również należy, że prawo do widzeń z osobą tymczasowo aresztowaną, która ma prawo do utrzymywania więzi z rodziną i innymi osobami bliskimi ( art. 102 pkt 2 kkw) mają w zasadzie członkowie rodziny i inne osoby bliskie.
Pomocny dla ustalenia kręgu tych jest art. 115 § 11 kodeksu karnego, który definiuje pojęcie tzw. osoby najbliższej, którą jest:
• małżonek,
• wstępny ( np. dziadkowie),
• zstępny ( syn, córka), (również adoptowani) i ich małżonkowie
• rodzeństwo,
• powinowaty w tej samej linii lub stopniu,
• małżonek, a taką osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.

Organ, do dyspozycji którego pozostaje tymczasowo aresztowany, może jednak udzielić widzenia również innym osobom bliskim dla tymczasowo aresztowanego. Zależy to jednak od oceny stopnia znajomości, oraz powodów ubiegania się o widzenie.

Przebieg widzenia

W przypadku uzyskania zgody na widzenie, odbywa się ono pod nadzorem funkcjonariusza Służby Więziennej w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt tymczasowo aresztowanego z osobą odwiedzającą, jednakże organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, może zezwolić na udzielenie widzenia w inny sposób np. przy tzw. stoliku.
W razie naruszenia przez osadzonego lub osobę go odwiedzającą ustalonych zasad odbywania widzenia, może być ono przerwane lub zakończone przed czasem ( art. 105a § 7 w zw. z § 24 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w zw. z art. 242 § 1.
W art. 214 § 1 kkw stwierdzono natomiast, że tymczasowo aresztowany korzysta co najmniej z takich uprawnień, jakie przysługują skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym w zakładzie karnym typu zamkniętego. Nie stosuje się do niego ograniczeń innych niż te, które są konieczne do zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego, utrzymania porządku i bezpieczeństwa w areszcie śledczym oraz zapobieżenia wzajemnej demoralizacji tymczasowo aresztowanych.

Ograniczenia widzeń

Przytoczony wyżej art. 214 kkw określa więc przypadki kiedy wobec tymczasowo aresztowanego mogą być stosowane ograniczenia, w tym m.in. zakaz odbywania widzeń, który może być uzasadniony m.in. koniecznością zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego co jest najczęstszą przyczyną odmowy udzielenia widzeń w toku zarówno śledztwa jak i postępowania przed sądem.