Miejsce zamieszkania rozumieć należy zgodnie z art. 25 kc jako miejscowość, w której osoba fizyczna przebywa z zamiarem stałego pobytu, przy czym można mieć tylko jedno miejsce pobytu (art. 28 kc). Nie stanowi więc zmiany miejsca zamieszkania opuszczenie tego miejsca, jednak bez zamiaru stałego przebywania w innymi miejscu (np. wyjazd na urlop, wyjazd w delegację itp.).
Zgodnie z art. 139 § 1 k.p.k jeżeli strona, nie podając nowego adresu, zmienia miejsce zamieszkania lub nie przebywa pod wskazanym przez siebie adresem, pismo wysłane pod tym adresem uważa się za doręczone.
Zobacz: Kodeks postępowania karnego
W pierwszej kolejności podnieść należy, iż użyty przez ustawodawcę w niniejszym artykule zwrot „strona zmieniła miejsce zamieszkania” oznacza, że chodzi wyłącznie o takie zmiany miejsca zamieszkania czy pobytu, które są wynikiem swobodnie podejmowanych przez nią decyzji co do pobytu. Tej sytuacji nie można utożsamiać z okolicznością „pozbawienia człowieka wolności” gdyż z samej istoty pozbawienia wolności wynika, że jest ono niezależne od woli tej osoby, tak co do czasu trwania, jak i miejsca pobytu.
Zobacz: Instytucja świadka incognito w procesie karnym
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się bowiem, że z istoty pozbawienia wolności wynika, że jest ono niezależne od woli osoby pozbawionej wolności zarówno co do czasu trwania, jak i miejsca pobytu, a ponadto, że niejednokrotnie może ono ograniczać swobodę w podaniu do wiadomości wspomnianego organu miejsca pobytu w czasie pozbawienia wolności, i dlatego nie może być utożsamiane ze zmianą miejsca zamieszkania, o której mowa w art. 139 § 1 k.p.k. Wobec powyższego tak doręczone pismo/korespondencja nie wywołuje skutku doręczenia.