Przedmiotem ochrony przewidzianej we wskazanym wyżej przepisie jest normalny rozwój psychofizyczny osoby, która nie ukończyła 15 roku życia. Takiemu rozwojowi mogą zagrażać czyny lubieżne. Każde więc działanie podjęte w celu podrażnienia lub zaspokojenia popędu płciowego, skierowane w stosunku do takiej osoby, niezależnie od jej zgody, powoduje odpowiedzialność za taki czyn.
Zobacz: Świadek – prawa i obowiązki w procesie karnym
Nie oznacza to jednak, że warunkiem odpowiedzialności za czyn z art. 200 § 1 kk jest wykazanie, że obcowanie płciowe czy też inna czynność seksualna wywarła negatywny wpływ na rozwój psychofizyczny dziecka. Przepis ujmuje przestępstwo czynu lubieżnego jako tzw. przestępstwo abstrakcyjnego narażenia dobra chronionego (w tym wypadku prawidłowego rozwoju fizycznego, psychicznego i moralnego dziecka) na niebezpieczeństwo. Spowodowanie skutku w postaci uszczerbku dla tego dobra do znamion czynu lubieżnego nie należy. Nawet więc wykazanie nienastąpienia u pokrzywdzonej żadnych negatywnych skutków nie spowodowałoby uwolnienia się od odpowiedzialności karnej.
Czyn sprawcy musi polegać na obcowaniu płciowym lub innej czynności seksualnej.
Za obcowanie płciowe rozumie się nie tylko „klasyczny” stosunek seksualny, ale też takie kontakty o charakterze seksualnym, które zmierzają do zaspokojenia popędu płciowego, są zbliżone do spółkowania, stanowiąc w konkretnym wypadku jego surogat i naruszając wolność pokrzywdzonego w stopniu wyższym niż inne „czynności seksualne”, przy czym warunkiem przyjęcia tego jest bezpośredni kontakt narządów płciowych przynajmniej jednej osoby (sprawcy lub ofiary) z narządami drugiego, niekoniecznie płciowymi.
Zobacz: Sprawy karne na wieszjak.pl
Za inną czynność seksualną rozumie się takie zachowanie, nie mieszczące się w pojęciu „obcowania płciowego”, które związane jest z szeroko rozumianym życiem płciowym człowieka, polegające na kontakcie cielesnym sprawcy z pokrzywdzonym lub przynajmniej na cielesnym i mającym charakter seksualny zaangażowaniu ofiary.
Obecne brzmienie art. 200 kk nie wymaga inicjatywy po stronie sprawcy. Penalizowany jest sam stosunek seksualny lub inna czynność seksualna z nieletnim poniżej 15 roku życia. Nie ma więc znaczenia dla bytu przestępstwa, że inicjatorem takiego zachowania był nieletni.
Czyn zagrożony jest karą od 2 lat do 12 lat pozbawienia wolności. Tej samej karze podlega, kto w celu zaspokojenia seksualnego prezentuje małoletniemu poniżej lat 15 wykonanie czynności seksualnej.