Kiedy zakaz może być orzeczony
Sąd może orzec zakaz przewidziany w tym przepisie w dwóch wypadkach: a) gdy sprawca popełnił przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletniego, b) wobec sprawcy, który popełnił przestępstwo z użyciem przemocy (art. 15 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, Dz.U. Nr 180, poz. 1493). Chodzi tutaj o czyn popełniony faktycznie z użyciem przemocy, a nie tylko taki, do którego ustawowych znamion należy użycie przemocy. Sąd musi orzec zakaz z art. 41a tylko w jednym wypadku - jeżeli sprawca, który popełnił przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletniego, został skazany na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.
Po co zakaz jest potrzebny
Treścią omawianego środka karnego może być obowiązek powstrzymywania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach – a więc np. mieszkanie pokrzywdzonego, puby i restauracje czy nawet szkoły i inne miejsca użyteczności publicznej. Zakaz kontaktowania się z określonymi osobami oraz zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu ma szerszy zasięg, gdyż chodzić w nim może nie tylko o ochronę małoletnich, lecz także innych osób pokrzywdzonych przestępstwem z użyciem przemocy, w szczególności osób najbliższych skazanemu. Zdaniem A. Marka zakaz ten należy rozumieć jako zakaz osobistego kontaktu, nie zaś kontaktów urzędowych czy też realizowanych za pomocą osób trzecich w celu wyjaśnienia lub uzgodnienia określonych spraw.