Art. 152. § 1. Kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę z naruszeniem przepisów ustawy,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy lub ją do tego nakłania.
Prawo dopuszcza przerywanie ciąży jedynie w następujących sytuacjach (ustawa o planowaniu rodziny):
Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy:
1) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
2) badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu,
3) zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego,
Ustawa jednocześnie wyraźnie wskazuje, że oprócz konieczności zgłoszenia każdego zabiegu przerywania ciąży - podstawą wykonania takiego zabiegu może być wyłącznie pisemna zgoda kobiety. W przypadku osoby małoletniej wymagana jest pisemna zgoda jej rodziców bądź przedstawiciela prawnego. W przypadku małoletniej powyżej 13 roku życia wymagana jest również pisemna zgoda tej osoby. W przypadku małoletniej poniżej 13 roku życia wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego, a małoletnia ma prawo do wyrażenia własnej opinii.
Odpowiedzialność z art. 152 k.k. ponosi przede wszystkim lekarz, a także każda inna osoba uczestnicząca w zabiegu usunięcia ciąży. Nie ponosi odpowiedzialności natomiast sama kobieta ciężarna i to zarówno za przerwanie swojej ciąży, jak i za podżeganie i pomocnictwo do przestępstwa z art. 152 k.k. popełnionego na szkodę jej dziecka poczętego.
Sprawca odpowiadający za przerwanie ciąży wbrew warunkom ustawy (§ 1) może dopuścić się tego czynu tylko umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. W przypadku nakłaniania do przerwania ciąży niezbędne będzie wystąpienie po stronie sprawcy zamiaru bezpośredniego, gdy będzie zaś to udzielenie pomocy kobiecie ciężarnej w przeprowadzeniu aborcji - możliwe będzie wystąpienie obu postaci umyślności (§ 2). W przypadku typu kwalifikowanego od strony podmiotowej charakteryzuje się on również umyślnością w obu postaciach; sprawca musi co najmniej przewidywać i godzić się z możliwością tego, że dziecko poczęte jest zdolne do samodzielnego życia poza organizmem matki.
Art. 153 przewiduje kwalifikowany typ przestępstwa usunięcia ciąży. Znamionami kwalifikującymi są: stosowanie przemocy wobec kobiety ciężarnej, przerwanie ciąży bez zgody w inny sposób niż poprzez zastosowanie przemocy, doprowadzenie do przerwania ciąży poprzez zastosowanie wobec kobiety ciężarnej groźby bezprawnej lub podstępu. W § 2 tego przepisu wprowadzono typ kwalifikowany tego przestępstwa, który wystąpi wówczas, gdy sprawca, działając w sposób wyżej wskazany, dopuści się przerwania ciąży w momencie gdy płód osiągnie zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej. Dzieckiem poczętym, które osiągnęło zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej, jest dziecko poczęte po upływie 28 tygodni od chwili poczęcia, od tego momentu bowiem dziecko poczęte jest w stanie żyć poza organizmem matki „samodzielnie” tzn. bez pomocy specjalistycznych urządzeń.
Źródło: www.forum.prawnikow.pl