Wspomniana już ustawa o ochronie zwierząt reguluje zarówno odpowiedzialność za złe traktowanie zwierząt gospodarskich, jak i domowych. Zwierzęciem domowym jest zwierze, które tradycyjnie przebywa wraz z człowiekiem w jego domu lub innym odpowiednim pomieszczeniu i jest przez człowieka utrzymywane w charakterze jego towarzysza.
Zakazy wyrażone w ustawie
Ustawa zabrania zabijania oraz znęcania się nad zwierzętami. Od zakazu zabijania zwierząt istnieją ściśle wskazane wyjątki, do których należą między innymi ubój i uśmiercanie zwierząt gospodarskich oraz uśmiercanie dzikich ptaków i ssaków utrzymywanych przez człowieka w celu pozyskania mięsa i skór; działania niezbędne do usunięcia poważnego zagrożenia sanitarnego ludzi lub zwierząt oraz usuwanie osobników bezpośrednio zagrażających ludziom lub innym zwierzętom, jeżeli nie jest możliwy inny sposób usunięcia zagrożenia. Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, w szczególności bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu; bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn; używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć, utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji; porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje; wystawianie zwierzęcia domowego lub gospodarskiego na działanie warunków atmosferycznych, które zagrażają jego zdrowiu lub życiu oraz utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku.
Polecamy również: Jaka jest kara za trzymanie psa a łańcuchu
Sankcje
Zwierzę, które doznało znęcania może być czasowo odebrane właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta), właściwego ze względu na miejsce pobytu zwierzęcia. Wójt następnie, w przypadku zwierząt domowych, przekazuje je do schroniska, w przypadku zwierząt gospodarskich zaś, wskazanemu przez siebie gospodarstwu rolnemu.
Właściciele zmianę pozycji ciała zwierząt domowych, mają obowiązek zapewnić zwierzęciu pomieszczenie chroniące je przed zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiające swobodną. Obowiązani są również zapewnić odpowiednią karmę oraz stały dostęp do wody.
Ustawa zabrania trzymania zwierząt domowych na uwięzi przez czas dłuższy niż 12 godzin w ciągu doby lub powodujący u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz niezapewniający możliwości niezbędnego ruchu przy czym długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 m.
Pewne obowiązki zostały też narzucone na osoby trzecie. Osoba bowiem, która napotka porzuconego psa lub kota w szczególności pozostawionego na uwięzi, ma obowiązek powiadomić o tym najbliższe schronisko dla zwierząt, straż gminną lub Policję. Należy podkreślić jednak, że wspomniany obowiązek nie jest opatrzony żadną sankcją, w związku z czym należy go traktować raczej w kategoriach moralnych.
Polecamy serwis: Ciekawostki
Ustawa o ochronie zwierząt przewiduje przepisy karne w związku z łamaniem zakazów w niej zawartych. Za zabijanie oraz znęcanie się nad zwierzętami grozi kara grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch. Jeśli sprawca wymienionych czynów działa ze szczególnym okrucieństwem, grozi mu do 3 lat pozbawienia wolności. W przypadku skazania za wyżej wymienione przestępstwa, sąd orzeka również przepadek zwierzęcia, jeśli sprawca jest jego właścicielem. Sąd może orzec, a przypadku dokonania tychże przestępstw ze szczególnym okrucieństwem ma obowiązek orzec zakaz posiadania zwierząt od roku do 10 lat. Obecne przepisy przewidują również możliwość nałożenia na sprawców tychże przestępstw nawiązki w wysokości od 500 zł do 100 000 zł. Od stycznia 2012 roku, wysokość nawiązki została znacznie zwiększona. Do końca 2011 roku, wynosiła bowiem od 25 zł do 2 500 zł. Pieniądze te muszą zostać przekazane na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd.
Postawa prawna:
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt ( Dz.U. z 1997 r. nr 111, poz 724 ze zm.)