Zgodnie z powyższą uwagą, istnieje w polskiej procedurze karnej środek zapobiegawczy, (co bardzo ważne – o charakterze nieizolacyjnym) polegający na tym, iż tzw. osoba godna zaufania poręczy wobec organów ścigania (lub wobec sądu) za to, że podejrzany/oskarżony będą wypełniać swoje obowiązki procesowe (w tym stawiać się na każde wezwanie tych podmiotów) a nadto, iż nie będą w żaden sposób utrudniać prowadzonego postępowania. W tym celu prokuratura lub sąd mogą dodatkowo (niejako dla wzmocnienia owego poręczenia) zarządzić również obowiązek dozoru wobec podejrzanego/oskarżonego.
Kogo uważa się za osobę godną zaufania?
Należy wskazać, iż ustawodawca nie określił jednoznacznie kogo można uznać za osobę godną zaufania. Wydaje się, iż całą pewnością musi to być osoba ciesząca się w opinii społeczności zaufaniem, taka, której nie można zarzucić postępowania sprzecznego z prawem lub zasadami współżycia społecznego. Przykładowo może być to rektor uczelni, dziekan uczelni, biskup, profesor, znany lekarz etc.
Zobacz: Oskarżony - podejrzany
Z czynności udzielenia poręczenia spisuje się protokół, w którym poręczający oświadcza o przejęciu swoich obowiązków do wykonania, potwierdza to, iż wie jakie zarzuty są stawiane podejrzanemu/oskarżonemu oraz informowany jest o negatywnych skutkach negatywnych zachowań podejrzanego/oskarżonego.
Udzielenie poręczenia przez osobę godną zaufania ma duże psychologiczne znaczenie, może również ukazywać pozytywnie osobowość lub pozycję społeczną podejrzanego/oskarżonego (taką, że dana osoba ryzykując swoim dobrym imieniem za nią poręcza). Zgodnie z tym co było już przedstawione, jego najistotniejszą rolą jest to, że jeśli jako środek zapobiegawczy spełnia swoją funkcję to nie ma powodów do stosowania wobec oskarżonego surowszych środków (takich jak areszt).
Zobacz serwis: Prawo karne