Wskazany rodzaj poręczenia opisuje precyzyjnie art. 271 Kodeks postępowania karnego. Zgodnie z treścią tego przepisu następujące podmioty mogą udzielić poręczenia:
- kierownictwo szkoły lub uczelni (której podejrzany/oskarżony jest uczniem lub studentem);
- od zespołu gdzie oskarżony pracuje lub uczy się;
- od organizacji społecznej, której oskarżony jest członkiem;
- od zespołu żołnierskiego (zgłoszone za pośrednictwem właściwego dowódcy).
Wskazane podmioty, jeśli uznają, że cechy osobowe danego podejrzanego/oskarżonego lub jego dotychczasowy styl życia za tym przemawiają mogą wobec sądu lub organów ścigania poręczyć za taką osobę tj. zagwarantować, iż będzie on wykonywał swoje obowiązki procesowe (w tym szczególnie obowiązek stawiennictwa na każde wezwanie organów), a także, iż nie będzie ona w żaden sposób utrudniał prowadzonego postępowania.
Zobacz: Przestępstwa narkotykowe
Należy wskazać, iż do wniosku o przyjęcie poręczenia zespół lub organizacja społeczna dołącza wyciąg z protokołu zawierającego uchwałę o podjęciu się poręczenia. We wniosku o przyjęcie poręczenia należy wskazać osobę, która ma wykonywać obowiązki poręczającego; osoba ta składa oświadczenie o przyjęciu tych obowiązków.
Wskazane poręczenie może być stosowane równolegle z obowiązkiem dozoru policyjnego wobec podejrzanego/oskarżonego. Istotą tego środka i jego największą zaletą jest to, iż jest to środek nieizolacyjny (a zatem niezwiązany z pozbawieniem wolności tak jak areszt). Tym samym wskazane podmioty (mogące udzielić poręczenia społecznego) w istocie mogą odegrać istotną rolę w procesie karnym poprzez wpływ na zachowanie podejrzanego/oskarżonego w toku postępowania, jak i poprzez wpływ na wybór i rodzaj stosowanego wobec niego środka zapobiegawczego.
Zobacz serwis: Kodeks karny