31 grudnia weszła w życie ustawa o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich. Ustawa ta określa m.in. obowiązki osób przebywających w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, jak również warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, a w szczególności uprawiających tam sport, rekreację lub turystykę.
Bezpieczeństwo na zorganizowanych stokach narciarskich
Nowa ustawa dużą wagę przykłada do dobrego przygotowania tras zjazdowych jak i nartostrad. Przedsiębiorca prowadzący stok narciarski jest zobowiązany do codziennej kontroli stanu zabezpieczeń na trasie. W szczególności powinien zwracać uwagę na oznakowanie i stan przygotowania terenów narciarskich. Oprócz tras przedsiębiorca musi sprawdzać wyciągi i znajdujące się w obrębie terenu narciarskiego inne obiekty, np. rampy do snowboardu.
Usytuowanie pólek ćwiczebnych oraz parków narciarskich nie może kolidować z narciarskimi trasami zjazdowymi, biegowymi, nartostradami oraz innymi drogami, szlakami turystycznymi pieszymi i narciarskimi. Tereny te powinny być wydzielone od pozostałych terenów znajdujących się na zorganizowanych terenach narciarskich w sposób uniemożliwiający przypadkowy wjazd lub wejście osób.
Zobacz: Korupcja w sporcie
Wszelkie zagrożenia występujące na trasie, spowodowane np. remontami, czy niedającymi się usunąć przeszkodami powinny być widocznie oznakowane poprzez umieszczenie na trasie znaków ostrzegawczych.
Właściciel stoku ma również obowiązek informować narciarzy o warunkach atmosferycznych oraz śniegowych. Co więcej przy każdej kasie biletowej muszą znajdować się widoczne instrukcje dla narciarzy opisujące sposób wzywania pomocy w razie wypadku, czy niebezpiecznego wydarzenia na stoku. Działalność ratownicza na stoku jest zorganizowana i finansowana przez jego właściciela.
Stoki narciarskie jak i nartostrady, które są udostępnione do użytkowania po zmroku, powinny być oświetlane w sposób zapewniający możliwość oceny warunków narciarskich oraz czytelności oznakowania i zabezpieczeń.
Przy każdym zagrożeniu lawinowym, zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim wyłącza stok dla ruchu narciarskiego i snowboardowego oraz odpowiednio oznacza go do czasu ustąpienia zagrożenia. W tym czasie korzystanie ze stoku jest zakazane.
Właściciel stoku musi również dbać, aby trasa nie była zbyt zatłoczona. Zatłoczenie jest kontrolowane na podstawie przepustowości wyciągu. Gdy okaże się, że stok jest przetłoczony właściciel powinien albo powiększyć obszar trasy, albo zmniejszenie przepustowości kolejki.
Zobacz serwis: Prawo karne