Zasady umieszczania na odwyku
Zasady umieszczania sprawcy w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego są zawarte w art. 96 Kodeksu karnego. Z podanego artykułu wynika, że skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwo popełnione w związku z uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego, sąd może orzec umieszczenie sprawcy w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego, jeżeli zachodzi wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przestępstwa związanego z tym uzależnieniem.
Umieszczenia sprawcy w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego nie orzeka się, jeżeli sprawcę skazano na karę pozbawienia wolności przekraczającą 2 lata.
Czas pobytu w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego nie jest określany z góry. Nie może on jednak trwać krócej niż 3 miesiące i dłużej niż 2 lata. O zwolnieniu z zakładu rozstrzyga sąd na podstawie wyników leczenia, po zapoznaniu się z opinią prowadzącego leczenie odwykowe.
Zobacz: Ochrona danych osobowych w serwisach społecznościowych
Praktyka orzecznicza
W praktyce stosowania odwyku jako środka zabezpieczającego pojawiły się pewne wątpliwości co do długości okresu, na jaki może być on zastosowany. Co prawda Kodeks karny określa, że maksymalnie 2 lata może przebywać na odwyku przestępca skazany za przestępstwa popełnione w związku z uzależnieniem od alkoholu lub narkotyków. Jednak co z sytuacją, gdy okres pobytu sprawcy w zakładzie odwykowym może przekraczać okres wymierzonej mu kary pozbawienia wolności? Z takim pytaniem zwrócono się do Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy stwierdził, że środek zabezpieczający w postaci odwyku jest zasądzany w celu wyleczenia skazanego z jego uzależnienia od alkoholu lub innego środka odurzającego. Środek ten nie jest więc orzekany zamiast kary, ale obok kary pozbawienia wolności. Oznacza to, że okres pobytu sprawcy przestępstwa w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego może przekraczać okres wymierzonej mu kary pozbawienia wolności, ale nie może przekraczać 2 lat.
Zobacz serwis: Prawo karne