O tym, że osoby powracające do przestępstwa należy karać nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Z takiego samego założenia wyszedł nasz ustawodawca. Wyrazem tego przekonania jest Rozdział VII Kodeksu karnego. W tym rozdziale uregulowano sytuację prawną recydywistów.
O kim mowa?
Przepisy na równi z recydywistami traktują pewne osoby, które nie działają w warunkach określonych w art. 64 kodeksu karnego. Jednak ze względu na duża szkodliwość ich działalności oraz brak poszanowania prawa przewidziana jest dla nich surowsza odpowiedzialność.
Do takich podmiotów zaliczamy osoby, które z popełniania przestępstw uczyniły sobie źródło dochodów.
Na takich samych zasadach jak recydywista odpowiada także osoba działająca w zorganizowanej grupie przestępczej.
W takiej tez sytuacji znajduje się osoba działająca w związku przestępczym.
Także osobę która dopuściła się przestępstwa o charakterze terrorystycznym traktujemy jak multirecydywistę.
Zobacz również serwis: Sprawy karne
Obostrzenia
Wobec wymienionych wyżej osób kodeks przewiduje surowszą odpowiedzialność karną. Polega ona na tym, że kara zawsze jest obostrzona. Sąd orzekając karę pozbawienia wolności, orzeka ją w przedziale powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia do górnej granicy zagrożenia zwiększonej o połowę.
Nie jest to jednak jedyne obostrzenie. Do osób tych co do zasadnie można stosować bowiem środka probacyjnego, w postaci warunkowego zawieszenia kary. Natomiast jeżeli sąd już zastosuje go , wtedy okres próby wynosi od 3 do 5 lat. W okresie próby natomiast sąd oddaje taką osobę pod dozór kuratora.
Inaczej wygląda również stosowanie drugiego środka związanego z poddaniem sprawcy próbie. O warunkowe zwolnienie z odbywania kary mogą osoby, o których tu mowa wystąpić po odbyciu ¾ kary. Okres próby w tym wypadku wynosi minimalnie 3 lata, co jest również obostrzeniem.
Osoby te nie mogą korzystać z warunkowego umorzenia postępowania.