Większa ochrona osób interweniujących
Od 22 marca 2011 roku, kiedy weszła w życie nowelizacja kodeksu karnego, osoba, która stanie w obronie porządku publicznego, jest chroniona jak funkcjonariusz publiczny.
Zgodnie z treścią art. 25 par. 4 kodeksu karnego: „Osoba, która w obronie koniecznej odpiera zamach na jakiekolwiek cudze dobro chronione prawem, chroniąc bezpieczeństwo lub porządek publiczny, korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych”.
Zobacz serwis: Sprawy karne
Surowsze kary dla przestępców
Większa ochrona interweniujących wiązała się będzie z surowszymi karami dla przestępcy, który zaatakuje osobę, która podjęła działania w celu obrony porządku publicznego.
Za uderzenie osoby interweniującej (lub naruszenie jej nietykalności cielesnej w inny sposób) grozi kara grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 3. Przed nowelizacją, było to zwykłe naruszenie nietykalności cielesnej, zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku.
Spowodowanie ciężkiego uszczerbku w wyniku czynnej napaści – od 2 do 12 lat pozbawienia wolności.
Za dokonanie czynnej napaści na interweniującego z użyciem broni palnej lub podobnego narzędzia grozi kara do 10 lat pozbawienia wolności.
Jeżeli napastnik zabije osobę interweniującą, grozi mu kara pozbawienia wolności od 12 lat, kara pozbawienia wolności na 25 lat lub dożywocie.
Warto podkreślić, że kara za napaść na osobę interweniującą będzie niezależna od tej, jaka zostanie wymierzona napastnikowi za rozbój czy niszczenie mienia (to działanie, które było podstawą do interwencji przez obywatela).
Konsekwencją znowelizowania kodeksu karnego jest również to, że naruszenie nietykalności cielesnej osób interweniujących jest ścigane z urzędu. Dotychczas osoby takie musiały kierować prywatny akt oskarżenia.
Art. 25 par. 5 kodeksu karnego wskazuje jednocześnie, że przepisy wzmacniające ochronę osób interweniujących nie będą miały zastosowania w sytuacjach, gdy czyn napastnika godzi wyłącznie w cześć lub godność tej osoby. Oznacza to, że jeśli czyn sprawcy zamachu nie przekracza granicy integralności cielesnej osoby interweniującej (ale np. znieważa ją), szczególna ochrona jej nie przysługuje.
Zobacz serwis: Kary i środki karne