Niedozwolone jest w szczególności:
- umieszczanie reklam w prasie i innych środkach masowego przekazu
- reklamowanie swojej osoby i działalności podczas wystąpień w mass-mediach
- redagowanie relacji prasowej, radiowej, telewizyjnej ze sprawy, w której adwokat udzielał pomocy prawnej
- inspirowanie przez adwokata relacji dziennikarskiej w środkach masowego przekazu oraz komentowanie w nich prowadzonej przez siebie sprawy
Ponadto zasady etyki zawodowej zabraniają pozyskiwania klientów w sposób sprzeczny z godnością zawodu, korzystanie z usług pośredników, narzucanie swoich usług, jak i przyciąganie klientów w sposób niezgodny z zasadami lojalności względem kolegów.
Zgodnie z § 23 ust.1 zbioru zasad ustanowiono bezwzględny zakaz reklamy.
Zobacz: Czym jest ubezpieczenie ochrony prawnej?
Zakaz reklamy adwokatów ma bogatą tradycję historyczną.
W okresie międzywojennym generalnie obowiązywał prowadzenia jakiejkolwiek reklamy przez adwokatów. W uchwale Wydziału Wykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 6 lipca 1935r zapisano, że: „Adwokatowi nie wolno przyczyniać się do umieszczania nazwiska w spisie wymieniającym tylko niektórych adwokatów. Dotyczy to również inseratów w wydawnictwach uzależniających zamieszczenie od opłacenia prenumeraty jak i inseratów bezpłatnych”. Zabronione było również aby adwokaci zaznaczali poprzednie stanowisko zajmowane w sadzie, prokuraturze lub administracji.
W okresie powojennym (od 1945r. do 1989r.) kategoryczne stanowisko samorządu adwokackiego wobec zakazu reklamy było utrzymane. Tendencje do rozluźnienia zakazu reklamy zaobserwowano po wprowadzeniu w Polsce gospodarki wolnorynkowej. Odnotowano wtedy m.in. rozpowszechnianie przez adwokatów folderów reklamowych z ich nazwiskami wraz z dodatkowymi informacjami.
Pojawiła się także niebezpieczna tendencja do korzystania z płatnych usług naganiaczy. Tym nowym zjawiskom środowisko adwokatów przeciwstawiło się uznając, że adwokat wykonując swój zawód, zobowiązany jest nie tylko przestrzegać norm prawa, ale także obowiązujących norm etycznych i godności zawodu, bez których wykonywanie zawodu nie jest możliwe.
Potwierdzeniem tego stanowiska była uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 10 listopada 1995r., która potwierdziła zakaz reklamowania się, w tym w pismach zagranicznych. Z. Krzemiński twierdzi, że „długoletnie doświadczenie uczy, że najlepszą i najuczciwszą reklamą dla adwokatów jest fachowe i staranne wykonywanie zawodu. Tylko taka „reklama” zasługuje na akceptację. Każda inna prowadzi nieuchronnie do nadmiernej komercjalizacji, do obniżenia poziomu wykonywanych usług i w konsekwencji do obniżenia prestiżu zawodu adwokackiego”.
Zobacz również serwis: Wykroczenia
Reklama a informacja
Od reklamy adwokatów trzeba odróżnić informację o adwokacie. Jakkolwiek zakaz reklamy jest bezwzględny, to § 23 zbioru zasad dopuszcza zamieszczenie informacji o adwokacie. Jednakże reguła ta doznaje szeregu ograniczeń.
Dopuszczalne jest zamieszczenie jednorazowej informacji w prasie o rozpoczęciu działalności zawodowej przez adwokata, zmianie jego siedziby, czy nazwiska.
Dopuszczalne jest także umieszczanie szyldów na budynku – siedzibie adwokata oraz informacja w książce telefonicznej – ale tylko wtedy, gdy wielkość i treść odpowiadają szczegółowo określonym wymaganiom przyjętym przez właściwą radę adwokacką. Adwokaci mają także prawo posługiwania się tytułami naukowymi.
Kodeks etyki adwokackiej pozwala, by informacja dotycząca adwokata zawierała także dane dotyczące preferencji zawodowych i możliwości obsługi prawniczej w obcych językach. Zakazane jest natomiast publikowanie informacji o wynikach swojej pracy (zwłaszcza wygranych sprawach), miejscach zajętych w rankingach prawniczych, publikacjach na swój temat lub o swojej kancelarii.
Zobacz również serwis: Sprawy karne
Informacja zawierająca oceny jakości świadczonych usług jest traktowane jako reklama – a więc jest zabroniona. Jednak z miejsc zamieszczania informacji o adwokacie wyłączone zostały środki masowego przekazu – z wyjątkiem jednorazowej informacji w prasie o rozpoczęciu działalności, zmianie nazwiska lub siedziby.