Nowe przepisy
Art. 103 a ustawy o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych stanowi, iż prawo do emerytury ulega zawieszeniu, bez względu na wysokość przychodu, uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.
Polecamy: Emerytury - zmiany 2019 (PDF)
Ważna data nabycia prawa do emerytury
Emeryt, który rozwiązał umowę o pracę, a następnie ponownie zawiązał go z dotychczasowym pracodawcą, nadal będzie otrzymywał świadczenie, jeżeli ponowne zawarcie stosunku pracy miało miejsce nie wcześniej niż w dniu, w którym pracownik nabył prawo do emerytury.
Jeżeli pracownik nie rozwiąże z pracodawcą stosunku pracy chociażby na jeden dzień, jego prawo do emerytury ulega zawieszeniu. Dotyczy to wszystkich pracodawców, u których osoba pobierająca świadczenie jest zatrudniona.
Zobacz również serwis: Prawa seniora
Praca za granicą
Obowiązek poinformowania ZUS o rozwiązaniu umowy o pracę dotyczy zatem także stosunku pracy w państwach członkowskich Unii Europejskiej (a także w takich państwach jak Islandia. Liechtenstein, Norwegia i Szwajcaria) oraz w USA, Kanadzie, Korei Południowej, Macedonii, Chorwacji, Serbii, Czarnogórze, Bośni i Hercegowinie, z którymi łączą Polskę dwustronne umowy międzynarodowe w dziedzinie zabezpieczenia społecznego (z wyjątkiem Australii).
Informację o rozwiązaniu stosunku pracy w tych państwach należy przekazać bezpośrednio do właściwej jednostki ZUS lub za pośrednictwem instytucji ubezpieczeniowej za granicą, w kraju zatrudnienia.
W przypadku emerytów, którzy uzyskali uprawnienia emerytalne przed dniem 1 stycznia 2011 występuje swoisty okres przejściowy. Polega on na tym, że ZUS zawiesi prawo do emerytury, jeżeli nie rozwiążą oni umowy o pracę do 1 października 2011 r.
Zobacz również: Kiedy emeryt powinien rozwiązać umowę o pracę?