Jak długo musi trwać małżeństwo, żeby ZUS przyznał rentę wdowią? Sprawdź, kto będzie mógł liczyć na pieniądze po zmarłym małżonku

• Przyznane owdowiałym seniorom świadczenie nie zawsze będzie dożywotnie
• Długość trwania małżeństwa nie wpływa na prawo do renty rodzinnej

Przyznane owdowiałym seniorom świadczenie nie zawsze będzie dożywotnie

Wiemy już od kiedy wdowy i wdowcy mogą liczyć na poprawę swojej sytuacji finansowej dzięki nowemu świadczeniu, jakim jest renta wdowia. Nowe przepisy zostały uchwalone i podpisane przez Prezydenta. Zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2025 roku, a wypłaty świadczeń ruszą od lipca 2025 roku. Jest już jasne, że o rentę wdowią będą mogły ubiegać się kobiety owdowiałe w wieku 55 lat lub później oraz mężczyźni owdowiali w wieku 60 lat lub później. Ta różnica wieku pomiędzy uprawnionymi do świadczenia wdową i wdowcem była przedmiotem dyskusji i krytyki. Przepisy nie pozostawiają jednak złudzeń – prawo do renty wdowiej będą miały te osoby, których małżonek zmarł nie wcześniej niż pięć lat przed osiągnięciem przez nie powszechnego wieku emerytalnego, który, jak wiadomo, na gruncie obecnie obowiązujących przepisów jest różnych dla kobiet i mężczyzn.

Raz przyznane owdowiałym seniorom świadczenie nie jest dożywotnie. W sytuacji, gdy wdowiec lub wdowa pobierający rentę wstąpią w nowy związek małżeński, jego wypłata ustanie z dniem poprzedzającym zawarcie tego związku. Jednak czy każda wdowa i wdowiec mogą starać się o przyznanie świadczenia i otrzymają je w takiej samej wysokości, bez względu na to, jak długo trwało małżeństwo? Przepisy nie odnoszą się w ogóle do tego zagadnienia, co prowadzi do wniosku, że analogicznie, jak na gruncie renty rodzinnej, nie ma w tym zakresie ograniczeń, a długość małżeństwa nie wpływa na prawo do renty wdowiej i jej wysokość.

Długość trwania małżeństwa nie wpływa na prawo do renty rodzinnej

Przypomnijmy, że na gruncie obecnie obowiązujących przepisów renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Osobami uprawnionymi do renty rodzinnej są następujący członkowie rodziny spełniający ustawowe warunki:

1. dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione;
2. przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka;
3. małżonek (wdowa i wdowiec);
4. rodzice.

W przypadku wdowy, może ona otrzymać rentę rodzinną, jeżeli:

1. w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy albo
2. wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole – 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej.

Jak z tego wynika, również w przypadku renty rodzinnej długość trwania małżeństwa nie wpływa ani na prawo do świadczenia, ani na jego wysokość.