W myśl art. 34 ust. 1. Ustawy emerytalnej górnicza emerytura przysługuje pracownikowi urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 r., który spełnia łącznie następujące warunki:
- ukończył 55 lat życia,
- ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej i okresami zaliczanymi do pracy górniczej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 5 lat pracy górniczej określonej w art. 36 ust. 1.
- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa i rozwiązanie stosunku pracy.
Zobacz również: Jakie prace uznaje się za prace górnicze
Warto zaznaczyć, że zgodnie z art. 48 prawo do górniczej emerytury bez względu na wiek i zajmowane stanowisko, przysługuje pracownikom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r., którzy:
- pracę górniczą wykonywali pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres wynoszący co najmniej 25 lat,
- nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa,
- w przypadku pracowników – rozwiążą stosunek pracy.
Osobom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., które do dnia 31 grudnia 2008 r. nie spełniły warunków do emerytury górniczej na dotychczasowych zasadach, uprawnienia do emerytury górniczej ustalane są na podstawie obowiązujących od 1 stycznia 2007 r. przepisów art. 50a-50e ustawy.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Źródło: www.zus.pl
Zobacz również serwis: Emerytura