Wymóg dotyczący zawierania umowy o zaopatrzeniu w wodę jest zawarty w art. 6 ust. 1 ustawy o zbiorowym dostarczaniu wody i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Jej stronami jest przedsiębiorstwo oraz odbiorca usług. Wymogiem jest sporządzenie takiej umowy w formie pisemnej. Przedsiębiorstwo wodociągowe nie może odmówić zawarcia umowy z osobą, której nieruchomość została przyłączona do sieci i która wystąpiła o zawarcie umowy w pisemnym wniosku.
Dostarczanie wody na podstawie pisemnej umowy jest sytuacją standardową. Wyjątkowo może zdarzyć się sytuacja, kiedy dostarczanie wody odbywa się pomimo tego, iż umowa nie została zawarta. Wtedy dochodzi do bezumownego korzystania z wody. Taka sytuacja wcale nie oznacza, że nie musimy płacić już naszych rachunków. Przedsiębiorco wodno-kanalizacyjne może bowiem dochodzić roszczeń na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.
Bezpodstawne wzbogacenie
Zgodnie z art. 405 kodeks cywilny bezpodstawnie wzbogaconym jest ten, kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby. W zależności od sytuacji adresatem roszczeń mogą być inne osoby. Przeważnie, gdy woda była dostarczana do budynku wielolokalowego bezpodstawnie wzbogaconymi będą najemcy. Inaczej będzie jednak w sytuacji, gdy do bezumownego korzystania dochodzi w sytuacji, kiedy to właściciel lub administrator pobiera razem z czynszem opłaty za dostarczanie wody. Wtedy to obowiązek zwrotu korzyści będzie ciążył na tych osobach.
Przedawnienie roszczeń przedsiębiorstwa
Roszczeń przedsiębiorstwa dotyczące zapłaty za dostarczoną wodę przedawniają się zgodnie z art. 118 kodeksu cywilnego w terminie 3 lat. Dotyczy to zarówno umownego jak i bezumownego korzystania z wody.
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 nr 16 poz. 93)
Ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. 2001 nr 72 poz. 747)