Kiedy domagać się renty?
Jak zostało to już stwierdzone w części pierwszej renta odszkodowawcza jest jednym z istotnych roszczeń, jakie przysługują pacjentowi w przypadku szkód wynikłych z błędów popełnionych podczas leczenia.
Zgodnie z art. 444 ust. 2 Kodeksu cywilnego możliwość orzeczenia renty odszkodowawczej istnieje w sytuacji utraty całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększenia potrzeb lub zmniejszenia widoków na powodzenie na przyszłość. Co istotne utrata zdolności zarobkowych, zwiększenie potrzeb, czy zmniejszenie szans powodzenia musi pozostawać w związku przyczynowym z błędem medycznym.
Zakres sytuacji, które uprawniają do przyznania renty najlepiej zrozumieć na podstawie przykładów. Ze zwiększenie się potrzeb uprawniającym do domagania się renty odszkodowawczej będziemy mieli do czynienia wtedy, gdy nastąpi to w związku ze szkodami wynikłymi z błędu.
Zobacz serwis: Prawa pacjenta
Wskutek błędu medycznego poszkodowany doznał rozstroju zdrowia, który wymusza na nim zażywanie określonych lekarstw oraz zakup specjalistycznego sprzętu wymagającego nieustannej i kosztownej konserwacji. Jego stan wymaga także stałej pomocy wykwalifikowanej opiekunki. Są to zwiększone potrzeby, które uzasadniają przyznanie renty.
Jaka wysokość renty?
W odniesieniu do omawianej renty posługujemy się dookreśleniem „odszkodowawcza”. Wynika to z faktu, iż renta przyznawana na podstawie art. 444 ust. 2 Kodeksu cywilnego nie ma charakteru alimentacyjnego, a jedynie charakter odszkodowawczy. Jej wysokość będzie zatem uzależniona od szkody, rozumianej jako różnica między dochodem potencjalnie możliwym do osiągnięcia przez poszkodowanego, gdyby nie zdarzył się błąd, a dochodami, które wskutek błędu realnie może osiągnąć. W przypadku jedynie częściowej utraty zdolności należy uwzględnić różnicę między zarobkami, jakie mógłby osiągnąć, gdyby nie uległ wypadkowi, a wynagrodzeniem jakie w konkretnej sytuacji jest w stanie osiągnąć.
Zobacz: Jakie roszczenia za błąd lekarski - cz. 1
Poszkodowany jako zdrowa osoba był w stanie w swoim zawodzie osiągnąć dochody w wysokości 3 tys. zł. Wobec błędu medycznego i szkód na zdrowiu nim wywołanych może on wykonywać pracę w ograniczonym zakresie, a jego realne dochody ograniczają się do 1,5 tys. zł. W takiej sytuacji można domagać się renty w wysokości 1,5 tys. zł.
W podobny sposób należy oceniać kwestię potrzeb.