Narodowy Program Szczepień Ochronnych
Szczepienia obowiązkowe odbywają się w ramach Narodowego Programu Szczepień Ochronnych i wynikają z ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
Obowiązek szczepienia
Szczepienia obowiązkowe są wyjątkiem od zasady dobrowolności poddawania się świadczeniom zdrowotnym. W przypadku, gdy pacjent odmówi szczepienia, na lekarzu ciąży obowiązek powiadomienia o tym właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.
Zobacz: Kto ma prawo wglądu w dokumentację medyczną?
Gdy powiatowy inspektor sanitarny dowie się o uchylaniu się przez określoną osobę od szczepienia, ma kompetencje do wszczęcia postępowania administracyjnego i wydania decyzji nakazującej poddanie się szczepieniu.
Wobec osoby uchylającej się od szczepienia, pomimo wydanej decyzji nakazującej to szczepienie, powiatowy inspektor sanitarny może wszcząć postępowanie egzekucyjne w administracji, w ramach, którego mogą być zastosowane kary finansowe, a w skrajnych przypadkach nawet przymus bezpośredni.
Zobacz: Forum prawne
Przymus bezpośredni
Nie wobec wszystkich pacjentów unikających szczepień można zastosować przymus bezpośredni. Przymus bezpośredni stosuje się, jeżeli podejrzewa się u osoby chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną lub została ona już rozpoznana. Taką osobę można przetrzymywać, a nawet unieruchomić, by móc podać jej leki lub ją zaszczepić.
Pacjent zostanie uprzedzony o zastosowaniu wobec niego przymusu bezpośredniego. Lekarz może wezwać policję, by pomogła mu w przeprowadzeniu szczepienia. Metoda przymusu bezpośredniego, np. unieruchomienie jest dobierana w taki sposób, aby była jak najmniej uciążliwa dla opornego pacjenta.
Kara finansowa
Wobec osób, co do których nie można zastosować przymusu bezpośredniego, może orzec karę grzywny. Niepoddanie się obowiązkowemu szczepieniu jest uregulowane w kodeksie wykroczeń i zagrożone jest karą grzywny w wysokości do 1500 zł.
Zobacz serwis: Prawa pacjenta