Umowa przewozu osób
Zawarcie umowy przewozu następuje z momentem kupna i skasowania biletu. Jest to umowa konsumencka o świadczenie usług. Ma charakter masowy, nie kształtuje się indywidualnie. Jest kontraktem odpłatnym, dwustronnie zobowiązującym. Jego stronami są:
- pasażer, który ma obowiązek zakupu biletu, dzięki czemu ma możliwość podróżowania po określonej trasie i w określonym czasie;
- przewoźnik (przedsiębiorca, profesjonalista), którego rolą jest zapewnienie bezpiecznego i komfortowego przejazdu. Dlatego korzysta on z takich środków jak monitoring czy patrol nieumundurowanych policjantów. Po stronie przewoźnika leży więcej obowiązków niż praw. Ponosi on odpowiedzialność za zaniechania kierowcy, który obowiązany jest reagować w sytuacjach krytycznych bądź niebezpiecznych. Ma on prawo usunąć daną osobę ze środka transportu, wezwać straż miejską lub policję bądź nawet skierować kurs na posterunek policji. Przewoźnik za swoje usługi pobiera opłaty w formie biletów.
Zobacz także: Zepsuty kasownik i nieskasowany bilet – kto za to odpowiada?
Obowiązek ochrony pasażera
Umowy przewozu, konkretnie obowiązków przewoźnika i praw pasażera, dotyczyło orzeczenie lubelskiego Sądu Okręgowego z dnia 31 sierpnia 2011 roku o sygnaturze akt II Ca 370/11. Sprawa odnosiła się do studenta, który stał się ofiarą bójki w trakcie podróży autobusem. Uczeń odniósł obrażenia m.in. głowy i nosa. Sąd Rejonowy zasądził na jego rzecz kwotę 20 tys. odszkodowania i odsetki, posiłkując się niedopełnieniem obowiązku ochrony pasażera i jego bezpieczeństwa. Wyrok został podtrzymany przez Sąd Okręgowy. Jest prawomocny. W środowisku prawniczym jest oceniany jako przełomowy.
Polecamy serwis: Prawa konsumenta
Warto zatem spełnić obowiązek, jakim jest zakup biletu, by móc korzystać z praw, które gwarantuje nam umowa z przewoźnikiem. Możemy ich dochodzić w ciągu jednego roku od zdarzenia, w takim bowiem terminie przedawniają się roszczenia z umowy przewozu, określonej w Kodeksie cywilnym i prawie przewozowym. Możliwości tej są pozbawieni pasażerowie „na gapę”, nie posiadający biletu, którzy nie zawarli wspomnianej umowy.
Podstawa prawna:
Wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 31 sierpnia 2011 roku, sygn. akt II Ca 370/11.
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93).
Ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz.U. 1984 nr 53 poz. 272).