Wyjeżdżając na zimowy urlop możemy oczekiwać, że zapewnienia organizatora zostaną spełnione. Jeżeli miejsce naszego kwaterunku nie wygląda tak, jak to opisywał organizator, możemy domagać się odszkodowania.
Dokonując wyboru pomiędzy ofertami turystycznymi często decydujące znaczenie ma jakość kwaterunku. Czy jest blisko stoku, jaki jest standard pokojów. Jeżeli na miejscu nasze wyobrażenia, budowane na zapewnieniach organizatora, rozbiją się o rzeczywistość zawsze możemy domagać się odszkodowania.
Ustawa o usługach turystycznych daje klientowi możliwość złożenia reklamacji, jeżeli organizator turystyki nie wywiązuje się z umowy. Reklamację taką możemy złożyć już w trakcie trwania wycieczki i przekazać na ręce pilota. Ten ma obowiązek potwierdzić klientowi przyjęcie reklamacji, a w przypadku jej niezałatwienia, niezwłocznie przekazać organizatorowi wyjazdu. Reklamacja może być złożona także po odbyciu wycieczki.
Jeżeli organizator nie ustosunkuje się w terminie 30 dni od dnia zakończenia wycieczki, a w przypadku gdy reklamację złożyliśmy po zakończeniu wyjazdu od dnia jej złożenia, wtedy zgodnie z ustawą uznaje się, że nasze zarzuty zostały uznane.
Jak określić wysokość odszkodowania
W reklamacji musimy wskazać jakiego odszkodowania się domagamy. Często jego określenie może stwarzać trudności. Ciężko jest określić, ile powinniśmy zażądać w przypadku, gdy nasz pokój nie spełnia standardów, o których zapewniał nas organizator. Za pomoc może nam posłużyć tzw. karta frankfurcka, która jest stosowana w Niemczech.
Zgodnie z nią wysokość odszkodowania jest określona w procentach, odnoszących się do ceny, jaką turysta zapłacił za wycieczkę. Przykładowo w przypadku zmiany oferowanego obiektu na inny odszkodowanie w wynosi od 10 do 25 proc. To, jakie odszkodowanie dostanie niemiecki turysta zależy od konkretnej sytuacji. Im zamiana obiektu jest drastyczniejsza tym odszkodowanie będzie większe.
Co ma zrobić zawiedziony turysta
Jeżeli nie jesteśmy zadowoleni z zimowych wakacji zawsze możemy wystąpić o odszkodowanie do organizatora. W konkretnym przypadku, jeżeli okazało się, że nasz kwaterunek nie posiada właściwości, o jakich nas zapewniano, przy określeniu wysokości sumy, jakiej będziemy żądać powinniśmy uwzględnić różnice między obiecywanym, a faktycznie zaoferowanym obiektem. Nasze żądania nie powinny przekraczać 25 proc. ceny wycieczki.
Nasze roszczenie będzie tym wyższe, im większa była różnica w standardzie zastępczego kwaterunku.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych.