Urlop jest podstawowym prawem pracowniczym. Oprócz urlopów takich jak wypoczynkowy czy macierzyński, pracownicy mają także prawo do urlopu okolicznościowego, związanego z jakimś ważnym wydarzeniem w życiu osobistym. Jednakże w Holandii urlop ten rozumiany jest trochę inaczej.
O ile w Polsce urlop okolicznościowy kojarzy się z ważnym wydarzeniem rodzinnym, takim jak ślub czy pogrzeb i trwa 1-2 dni, o tyle w Holandii jest to urlop związany z opieką nad chorym członkiem rodziny i jest długotrwały.
Należy pamiętać, że choroba członka rodziny musi być długoterminowa i przede wszystkim zagrażająca życiu. Chory musi także wymagać stałej opieki.
Czas trwania
Przede wszystkim należy podkreślić, że urlop taki należy się osobom pracującym na cały etat, tj. zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy. W Holandii urlop okolicznościowy może trwać zasadniczo 12 tygodni. Istnieje możliwość jego przedłużenia do 18 tygodni, ale tylko w wyjątkowych okolicznościach. Urlop ten polega na tym, że przez 12 tygodni pracownik pracuje na pół etatu, może on się jednak z pracodawcą umówić tak, że jego urlop będzie trwał tylko przez 6 tygodni i w tym czasie pracownik w ogóle nie będzie przychodził do pracy.
Urlop okolicznościowy kończy się z upływem terminu na jaki został udzielony lub z chwilą śmierci osoby, którą pracownik się opiekował.
Przebywanie na urlopie okolicznościowym w Holandii nie stanowi ochrony przed zwolnieniem. A zatem pracownik musi zdawać sobie sprawę, że w trakcie jego trwania może zostać rozwiązany z nim stosunek pracy.
Aby udać się na taki urlop w Holandii należy złożyć wniosek do pracodawcy, najpóźniej na dwa tygodnie przed planowanym rozpoczęciem takiego urlopu. Pracodawca może odmówić pracownikowi takiego urlopu tylko wtedy, gdy jego nieobecność będzie stanowiła poważne zagrożenie dla funkcjonowania firmy. Zasadniczo nie może też oceniać, czy urlop jest konieczny i jak daleko idąca jest pomoc, którą jego pracownik może świadczyć na rzecz chorego członka rodziny.
Urlop okolicznościowy w Holandii jest bezpłatny, a zatem wynagrodzenie można otrzymywać tylko wtedy, kiedy pracuje się na pół etatu i też tylko za wykonaną pracę.